Seas Too Far To Reach - Okkervil River

The ladies in my dream are so obliging

They come on down to do the things I need

Whether skies are calm or cut apart by lightning

They’re always there to minister to me

And at break of dawn, they’re sweetly shining

Or at quiet of midnight, cold and dim

They say «don't harm him»

And when I wake just as their eyes are crying

I see that bed and I just want to climb back in

But let’s gather up your friends and drive up to that country inn

We can stay there, feeling water warmly wash across our skin

Giving back all of our tears so we can cry them again

You want to tell your dad you can’t believe he’s dying

But let’s just walk on down the hall and shut our mouths

The AM radio is broken down and crying

As on this hour drive we’re silent to ourselves

Let’s go back up to your house, and take our clothes off

And just push and pull ourselves until we’re deep inside of sleep

And with your body next to me, its sleepy sighing

Sounds like waves upon a sea too far to reach

But I’ll gather up my men and try to sail on it again

And we’ll walk and quietly talk all through the country of your skin

Made up of pieces of the places that you’ve dreamed and that you’ve been

And we will sleep outside in tents upon this unfamiliar land

And in the morning we’ll awake, yeah, as a foreign dawning breaks

My men and I will all awake.

Let’s try again

De dames in mijn droom zijn zo gedienstig

Ze komen naar beneden om de dingen te doen die ik nodig heb

Of de lucht nu kalm is of door de bliksem wordt verscheurd

Ze zijn er altijd om mij te dienen

En bij het aanbreken van de dag schitteren ze zoet

Of om middernacht, koud en schemerig

Ze zeggen "doe hem geen kwaad"

En als ik wakker word terwijl hun ogen huilen

Ik zie dat bed en ik wil er gewoon weer in klimmen

Maar laten we je vrienden verzamelen en naar die herberg rijden

We kunnen daar blijven en voelen hoe warm water over onze huid spoelt

Al onze tranen teruggeven zodat we ze weer kunnen huilen

Je wilt je vader vertellen dat je niet kunt geloven dat hij dood gaat

Maar laten we gewoon door de gang lopen en onze mond houden

De AM-radio is kapot en huilt

Zoals op deze rit van een uur zijn we stil voor onszelf

Laten we terug naar je huis gaan en onze kleren uittrekken

En gewoon duwen en trekken totdat we diep in slaap zijn

En met je lichaam naast me, is het slaperig zuchten

Klinkt als golven op een zee die te ver is om te bereiken

Maar ik zal mijn mannen verzamelen en proberen er weer op te zeilen

En we lopen en praten rustig door het land van je huid

Bestaat uit stukjes van de plaatsen waarvan je hebt gedroomd en waar je bent geweest

En we slapen buiten in tenten op dit onbekende land

En in de ochtend worden we wakker, ja, als een vreemde dageraad breekt

Mijn mannen en ik zullen allemaal wakker worden.

Laten we het opnieuw proberen