Dead Dog Song - Okkervil River

Sam, bless him, has died and left this home

The woodchucks running wild, the bushes overgrown

Slip unseen into the skein of trees

Slide through dusky grasses and scatter his ashes

Oh, it is all over, he is never coming back

There will be no more roaming

He was only here for fourteen years

And now the branches scratch my face and I cannot hold back my tears

Long ago I did see him running in the snow

He would come in from the cold and he would lie down by the stove

Pass along this loping road

The needle grasp of briers on the slope

He would never been to church, so he does not have a soul

He is not waiting at the place where all of us will go

But the woodchucks would not run so wild

The bushes would not be so overgrown if we were not alone

Bound unbound through the boundless air, remaining wisps of hair

Barking out through everywhere

The trees, the grass, the rain

And Sam in the air

Oh, it is all over, he would never come back

There will be no more roaming

He was in this world, by my side he was curled

But he came uncurled and this world holds him that much tighter

That much tighter, that much tighter

That much tighter, that much tighter

Tighter, tighter, tighter, tighter

Tighter, tighter, tighter, tighter, oh

Sam, zegen hem, is gestorven en heeft dit huis verlaten

De bosmarmotten rennen wild, de struiken overwoekerd

Glip ongezien in de streng van bomen

Glij door schemerig gras en verstrooi zijn as

Oh, het is allemaal voorbij, hij komt nooit meer terug

Er zal niet meer worden geroamd

Hij was hier pas veertien jaar

En nu krassen de takken op mijn gezicht en kan ik mijn tranen niet bedwingen

Lang geleden zag ik hem wel rennen in de sneeuw

Hij zou binnenkomen van de kou en hij zou bij de kachel gaan liggen

Ga langs deze kronkelende weg

De naaldgreep van doornstruiken op de helling

Hij zou nooit naar de kerk zijn geweest, dus hij heeft geen ziel

Hij wacht niet op de plaats waar we allemaal naartoe gaan

Maar de bosmarmotten zouden niet zo wild rennen

De struiken zouden niet zo overwoekerd zijn als we niet alleen waren

Ongebonden gebonden door de grenzeloze lucht, resterende slierten haar

Overal blaffend

De bomen, het gras, de regen

En Sam in de lucht

Oh, het is allemaal voorbij, hij zou nooit meer terugkomen

Er zal niet meer worden geroamd

Hij was in deze wereld, aan mijn zijde was hij gekruld

Maar hij kwam ongekruld en deze wereld houdt hem zoveel steviger vast

Zoveel strakker, zoveel strakker

Zoveel strakker, zoveel strakker

Strakker, strakker, strakker, strakker

Strakker, strakker, strakker, strakker, oh