Set You Free - Oddisee

We’re living in the age of the microchip,

To think real life is like those flicks.

We used to watch where the doc was working for the villain to insert shit into

your fingertips.

The danger is, those flicks desensitized us to the ideas it could exist.

Well done Spielberg & Lucas a theory conspired.

I don’t know, in the pudding the proof is,

But who reads the labels of what they eat.

So the readers digest, just what they speak.

But who’s they, bigger than the monotheistic belief.

That the man is controlling the axes of e-vil,

& still all the masses believe, that a masked thief, makes all the madness &

grief.

We endure, so we indulge ourselves in the idea that wealths the cure,

& further more, less ain’t more no more.

We assess success like herbivores, More green, more esteem & clout to liberate

us from that twenty four hourly bout.

Better known as the day to day struggle, no escape from to make one you got to

hustle, & that’s where the mistake comes, the tussle.

Between fiendn' out for the dream or the puzzle.

That perplexed minds since the beginning of time, Why are we here,

do we really have free will.

Are we gods, god like or beast still.

Did the pharaohs even have it right, in two thousand years, you’d think that we

would learn.

Can’t take what you earn to the afterlife.

Place it in a urn, the body burns liberated from the ideology that to have we

like, more than life itself.

Man builds rockets to go to the moon but can’t

lend hands to the needy in help.

It’s them type moves that forever ensure that war glooms.

Like a tomb where the battle was held to tell the tale how men turned heaven to

hell.

Oh well, oh well, you know me well.

A common story I came from the bottom to the well.

Not quite the top so exaggeration I’m trying to sell.

So since we’re building my problems I’m from the basement.

No, not my sound, my surroundings, astounding if you found how we dwell.

Streets are filled with complacent minimum wages.

But faking as if their making the maximum & it’s breaking their pockets cause

uncle sam is just taxing them, & their pockets frail.

Yet the streets are

unpaved, still the road is rough.

Not for motors but their motives,

exposed to black kettle & pot-holes, that just be closing up.

So hold that though, Imagine having an accent that would band you for askin'

for a job.

You’d react & hold that torch, & burn down opportunities door,

the politics of classism is infused with the poor.

That’s condusive for a movement or more, that’s a soon to be war.

Not sure we’re living in a paradise, more like a resort unaware of life,

We alright, we alright, we alright.

We leven in het tijdperk van de microchip,

Te denken dat het echte leven net als die films is.

Vroeger keken we waar de doc aan het werk was voor de schurk om stront in te stoppen

uw vingertoppen.

Het gevaar is dat die films ons ongevoelig maakten voor de ideeën die het zou kunnen hebben.

Goed gedaan Spielberg & Lucas hebben een theorie samengespannen.

Ik weet het niet, in de pudding is het bewijs,

Maar wie leest de etiketten van wat ze eten.

Dus de lezers verteren, precies wat ze spreken.

Maar wie zijn zij, groter dan het monotheïstische geloof.

Dat de man de assen van het kwaad controleert,

& nog steeds geloven alle massa's dat een gemaskerde dief alle waanzin maakt &

rouw.

We volharden, dus we geven ons over aan het idee dat rijkdom de remedie is,

& verder meer, minder is niet meer niet meer.

We beoordelen succes zoals herbivoren, Meer groen, meer waardering en slagkracht om te bevrijden

ons van dat vierentwintig uur durende gevecht.

Beter bekend als de dagelijkse strijd, geen ontkomen aan om er een te maken die je moet maken

drukte, en dat is waar de fout komt, de worsteling.

Tussen fiendn' out voor de droom of de puzzel.

Dat verbijsterde geesten sinds het begin der tijden, waarom zijn we hier,

hebben we echt een vrije wil.

Zijn we goden, goddelijk of nog steeds een beest.

Hadden de farao's het bij het rechte eind, over tweeduizend jaar zou je denken dat we...

zou leren.

Je kunt wat je verdient niet meenemen naar het hiernamaals.

Plaats het in een urn, het lichaam brandt bevrijd van de ideologie die we hebben

zoals, meer dan het leven zelf.

Man bouwt raketten om naar de maan te gaan, maar kan niet

help de behoeftigen de hand.

Het zijn deze typebewegingen die er voor altijd voor zorgen dat oorlog somber wordt.

Als een graf waar de strijd werd gehouden om het verhaal te vertellen hoe mensen de hemel veranderden in

hel.

Oh nou ja, je kent me goed.

Een algemeen verhaal Ik kwam van de bodem naar de put.

Niet helemaal de top, dus overdrijving die ik probeer te verkopen.

Dus sinds we mijn problemen aan het opbouwen zijn, kom ik uit de kelder.

Nee, niet mijn geluid, mijn omgeving, verbazingwekkend als je ontdekt hoe wij wonen.

Straten zijn gevuld met zelfgenoegzame minimumlonen.

Maar doen alsof ze het maximale halen en hun portemonnee breken, want

oom Sam belast ze gewoon, en hun zakken zijn broos.

Toch zijn de straten

onverhard, toch is de weg ruw.

Niet voor motoren maar hun drijfveren,

blootgesteld aan zwarte ketel en kuilen, die gewoon sluiten.

Dus houd dat vast, stel je voor dat je een accent hebt dat je zou verbinden om te vragen

voor een baan.

Je zou reageren & die fakkel vasthouden, & kansen afbranden,

de politiek van het classisme is doordrenkt met de armen.

Dat is bevorderlijk voor een beweging of meer, dat is een oorlog die binnenkort zal ontstaan.

Ik weet niet zeker of we in een paradijs leven, meer als een resort dat zich niet bewust is van het leven,

We zijn goed, we zijn goed, we zijn goed.