Dagane - Odd Nordstoga

Ein gong kom kjærteiken heilt av seg sjølv

Og kvar dag den var av sølv

For du gylte kvar ein augneblink med haugen fri

Og blenda var eg med på reisa di

Dagar som sand ut av hendene rett

Om du tvilar, ja, så kjenn

Den eine som den andre ut i vinden fer

Og tida som me har den reiser der

Lov meg å vera hjå meg all din tid

Ja, det lova me i lag

Så gav eg deg ein ring, ja det var lettvint gjordt

Så luskar og den dagen stille bort

Så langt

Så langt

Så som vinden greier å jaga bylgjene blå

Der skal eg fylgje de, min venn

Der skal me finne dei igjen

Og ute luskar styggen

Og skiljer deg frå meg

Og visste me, så hadde me

Nok kome oss i veg

Og eg ha' bore deg på armen

Gjennom skog og over fjell

Og du ha' halde meg i handa

Gjennom juv og myrke gjel

Og eg ha' strekt meg etter deg

Og du ha' strekt deg etter meg

Så langt

Så langt

Så langt som sola greier å fylgje bylgjene blå

Der skal eg fylgje deg, min venn

Der ska me finne dei igjen

Eens kwam de liefde vanzelf

En elke dag was het gemaakt van zilver

Omdat je nog een oogwenk had met de stapel vrij

En blenda ik was bij je op je reis

Dagen als zand uit je handen recht

Bij twijfel, ja, voel dan

De ene als de andere gaat de wind in

En de tijd die we hebben reist daarheen

Beloof me om al je tijd bij me te zijn

Ja, het beloofde me in teams

Toen gaf ik je een ring, ja het was gemakkelijk gedaan

Dan sluipen en die dag stilletjes weg

Tot dusver

Tot dusver

Terwijl de wind de golven blauw achtervolgt

Daar zal ik ze volgen, mijn vriend

Daar vinden we ze weer

En buiten loert de lelijkheid

En scheidt jou van mij

En kende mij, mij ook

Genoeg om ons op weg te helpen

En ik heb je op de arm geboord

Door bossen en over bergen

En je houdt mijn hand vast

Door kloven en donkere kieuwen

En ik heb je bereikt

En je hebt me bereikt

Tot dusver

Tot dusver

Voor zover de zon de golven blauw kan volgen

Daar zal ik je volgen, mijn vriend

Daar vinden we ze weer