The Palms of Sorrowed Kings - Obsequiae

Barren halls of kings

Solemn and austere

Carry us through

The leaves of cruel fire

Where only remnants lay

Of all one’s acquired

Stairs fall from this tower

Beneath the ruins of battlements

Labyrinthine crypts beset by the darkened walls

Where no light ever shone upon these cursed bodies

Or the piles of stone brought from the sea

Which carry the weight of their pain

I lay gifts bestowed

Alone in sorrow

Leave me with all that I have left

Lorn, forsaken, bereft of the world

Tattered vestiges of ruined crests unfurled

Here the fallen remember their songs

In sepulchral kingdoms forever gone

Where the sea and the heavens collide

Glinting in the distance

As the moon strains with the tide

Below the standing stone, we come to confess

To a spirit departed under monuments rest

In the outstretched hands of stone

Crowns and thrones

Crumbling cold to dust

As ivy wreathes the bones

Kale zalen van koningen

Plechtig en sober

Draag ons erdoorheen

De bladeren van wreed vuur

Waar alleen overblijfselen lagen

Van alles wat iemand heeft verworven

Trappen vallen van deze toren

Onder de ruïnes van slagvelden

Labyrintachtige crypten omringd door de donkere muren

Waar geen licht ooit op deze vervloekte lichamen scheen

Of de stapels stenen die uit de zee zijn meegebracht

Die het gewicht van hun pijn dragen

Ik leg cadeaus op tafel

Alleen in verdriet

Laat me achter met alles wat ik nog heb

Lorn, verlaten, beroofd van de wereld

Aan flarden gescheurde overblijfselen van verwoeste toppen ontvouwden zich

Hier herinneren de gevallenen hun liedjes

In grafrijken voor altijd verdwenen

Waar de zee en de hemel botsen

Glinsterend in de verte

Terwijl de maan meebeweegt met het getij

Onder de staande steen komen we biechten

Naar een geest vertrokken onder monumentenrust

In de uitgestrekte handen van steen

Kronen en tronen

Afbrokkelend koud tot stof

Terwijl klimop de botten omhult