In the Absence of Light - Obsequiae

Resonant strings of devotion

By which all life is allured

Echoed the crests of the Tracian ocean

To the forests where they were procured

Carried through the oaken woods

And by Eurydice was admired

She came to him in her supple grace

And was all that he desired

No sooner than their love was bound

And their vows were solemnly spoken

The young bride struck by a serpent

And Orpheus' heart was broken

Burdened by grief, he appealed with song

To the gods who rule the dark and silent world

He struck his lyre and they were charmed to stillness

As the passion in his strings unfurled

Ixion’s wheel was motionless

As the underworld was met with tears

«The debt of life was paid too soon

Let me have her the rest of my years»

«You may have her but you must not look upon her until you’ve passed through

this realm»

They journeyed back through the worlds

At first light Orpheus rejoiced

He turned back to catch his love

In the moment she was destroyed

For the rest of his life in the absence of light

Every shadow held a phantom

His songs were played with mournful wishes

And a hope the fates might grant them

Resonante reeksen van toewijding

Waardoor al het leven wordt verleid

Weergalmde de toppen van de Tracische oceaan

Naar de bossen waar ze zijn gekocht

Gedragen door de eikenbossen

En door Eurydice werd bewonderd

Ze kwam naar hem toe in haar soepele gratie

En was alles wat hij wenste?

Niet eerder dan hun liefde was gebonden

En hun geloften werden plechtig uitgesproken

De jonge bruid getroffen door een slang

En het hart van Orpheus was gebroken

Belast door verdriet deed hij een beroep op een lied

Aan de goden die de donkere en stille wereld regeren

Hij sloeg op zijn lier en ze waren gecharmeerd van de stilte

Terwijl de passie in zijn snaren zich ontvouwde

Het wiel van Ixion stond stil

Toen de onderwereld met tranen werd begroet

"De schuld van het leven is te vroeg betaald"

Laat me haar de rest van mijn jaren hebben»

"Je mag haar hebben, maar je mag niet naar haar kijken voordat je er doorheen bent gegaan"

dit rijk»

Ze reisden terug door de werelden

Bij het eerste licht verheugde Orpheus zich

Hij draaide zich om om zijn liefde te vangen

Op het moment dat ze werd vernietigd

Voor de rest van zijn leven in de afwezigheid van licht

Elke schaduw had een spook

Zijn liedjes werden gespeeld met treurige wensen

En een hoop die het lot hen zou schenken