In the Garden of Hyacinths - Obsequiae

Arise before auroral fire

Through the stone and thuja spires

Toward the gardens landing

Where petals aureate fire

All the groves still speak their names

Clarion echoes in effulgent flame

Violets so cold and abating

As cruel winds have come

To repose them from life

I’ve been alive for all these years

Counting the stars as they grow ever near

By empyrean dawn aflame

Sidereal light moves in my name

Crown me and speak my name

Come with me, far from here

Do you remember when Gods were still here?

Not lost in the depths of the brackens green

Or the sorrows of yesteryear

In the gardens of their hyacinths

We still find them near

Disconsolate cries

From the groves that lay forsaken

Marrying the pulse and the spirit

Of all that would have them awaken

Altars abandoned

Everlasting fountains of light

Sta op voor poollicht

Door de stenen en thuja-spitsen

Naar de overloop van de tuinen

Waar bloemblaadjes vuur aanwakkeren

Alle bosjes spreken nog steeds hun naam

Clarion echoot in een stralende vlam

Viooltjes zo koud en aan het afnemen

Nu er wrede winden zijn gekomen

Om ze uit het leven te halen

Ik leef al die jaren

De sterren tellen terwijl ze steeds dichterbij komen

Tegen de hemelse dageraad in vuur en vlam

Sterrenlicht beweegt in mijn naam

Bekroon me en spreek mijn naam uit

Kom met me mee, ver van hier

Weet je nog dat Goden hier nog waren?

Niet verdwaald in de diepten van de varens groen

Of het verdriet van weleer

In de tuinen van hun hyacinten

We vinden ze nog steeds in de buurt

troosteloze kreten

Van de bosjes die verlaten liggen

Trouwen met de pols en de geest

Van alles waardoor ze wakker zouden worden

Altaren verlaten

Eeuwige fonteinen van licht