Som livet och döden - Nordman

Inget var kvar och jag kände mig klar

beredd att fåge mig av till slut

bara bort från den dröm som jag hade för mig själv

och jag trodde jag delade med dig

Jag ser dig springa emot mig påfältet

och det är svårt att förståatt du en gång var min

och blev våra öden som livet och döden

dåskall jag gåsåatt du kan stanna kvar,

och leva igen

Lätt mot min kropp med din mun mot min hals

såbar jag dig hela vägen hem

jag var trött, men du sov och din hud var ännu varm

efter lekar du aldrig lekt förut

Orkar jag vänta när himlen begär mig

skall jag bli kvar där i kylan när allt kan bli mitt!

såta det du saknar, min kropp eller vilja

jag kan ge bort hela livet för en dag

om himlen blir min

Visst kan jag blekna i skuggan av ett liv

jag blev bara bländad av det jag såg

bilden är fastbränd, min längtan var såstark

och var det ett lån är jag fattig nu

Fördes du bort för ett löfte du gav

såblek när du såg mig komma fram

han förstod vad han såg när du vred dig ur hans grepp

och jag visste att sanningen var nu

Om jag har fel nu, sågår du ifrån mig

om jag har rätt skall jag slåss för en lögn som var din

förneka mig aldrig med tystnad och rädsla

vad har vi kvar om vi gömmer det vi vet

dåfinns ingen ting

Er was niets meer over en ik voelde me klaar

klaar om me er uiteindelijk af te krijgen

net weg van de droom die ik voor mezelf had

en ik dacht dat ik het met je had gedeeld

Ik zie je op het veld naar me toe rennen

en het is moeilijk te begrijpen dat je ooit van mij was

en werd ons lot als leven en dood

dan ga ik zodat jij kunt blijven,

en weer leven

Licht tegen mijn lichaam met jouw mond tegen mijn nek

Ik zag je de hele weg naar huis

Ik was moe, maar je sliep en je huid was nog warm

na het spelen heb je nog nooit eerder gespeeld

Kan ik wachten als de hemel het me vraagt?

zal ik daar in de kou blijven als alles van mij kan zijn!

verzoeten wat je mist, mijn lichaam of wil

Ik kan mijn hele leven voor één dag weggeven

als de lucht van mij wordt

Natuurlijk kan ik vervagen in de schaduw van een leven

Ik was gewoon verblind door wat ik zag

de foto is verbrand, mijn verlangen was zo sterk

en was het een lening, ik ben nu arm

Je werd weggenomen voor een belofte die je deed

zo bleek toen je me naar voren zag komen

hij begreep wat hij zag toen je uit zijn greep kronkelde

en ik wist dat de waarheid nu was

Als ik het nu mis heb, verlaat je me

als ik gelijk heb, zal ik vechten voor een leugen die van jou was

ontken me nooit stilte en angst

wat hebben we nog als we verbergen wat we weten?

dan is er niets