Virages - Nolwenn Leroy

Mes paupières s’alourdissent un peu

Mais dans un kilomètre ou deux

Après le virage, au village, dans un petit bar

Il y a du feu

Toi tu dors depuis l’autoroute

Fatiguée, énervée sans doute

Plus qu’un kilomètre, peut-être, et puis du café

Auprès du feu

Je regarde un instant vers toi

Tu es presque appuyée sur moi

Un virage à droite, un peu sec, qui te plaque à moi

Je voudrais que ce virage n’en finisse pas

Je redresse, doucement, sans à-coups

Ton visage sur mon cou

Passeront les jours et les semaines et les années

Tant que je t’aurai à mes côtés

Dans chacun des gestes de la vie

Je t’aimerai aussi

Dans une heure on y verra mieux

Le brouillard se dissipe un peu

L’essuie-glace passe et repasse en laissant des traces

Devant mes yeux

Des lumières au travers des phares

Le village et là-bas le bar

Retenant ta tête, je m’arrête sur le bas-côté

Près du café

Et dans un bruissement d’abeilles

Le silence peu à peu t'éveille

Je me sens vidé, fatigué mais si près de toi

Je voudrais que ce voyage n’en finisse pas

Tu souris, brusquement, sans un mot

Ta main glisse dans mon dos

Passeront les jours et les semaines et les années

Tant que je t’aurai à mes côtés

Dans chacun des gestes de la vie

Je t’aimerai aussi

Mijn oogleden worden een beetje zwaar

Maar over een mijl of twee

Na de bocht, in het dorp, in een kleine bar

Er is vuur

Je slaapt vanaf de snelweg

Moe, nerveus ongetwijfeld

Meer dan een mijl, misschien, en dan wat koffie

Bij het vuur

Ik kijk je even aan

Je leunt bijna op me

Een bocht naar rechts, een beetje scherp, dat tackelt jou voor mij

Ik wou dat deze bocht niet zou eindigen

Ik recht, voorzichtig, soepel

Jouw gezicht in mijn nek

Dagen en weken en jaren gaan voorbij

Zolang ik jou aan mijn zijde heb

In elke beweging van het leven

Ik zal ook van jou houden

Over een uur zien we beter

De mist trekt een beetje op

De wisser gaat heen en weer en laat strepen achter

Voor mijn ogen

Licht door koplampen

Het dorp en daar de bar

Terwijl ik je hoofd vasthoud, trek ik me opzij

In de buurt van het café

En in een geritsel van bijen

De stilte maakt je langzaam wakker

Ik voel me leeg, moe maar zo dicht bij jou

Ik wou dat deze reis nooit zou eindigen

Je lacht abrupt, zonder een woord te zeggen

Je hand glijdt over mijn rug

Dagen en weken en jaren gaan voorbij

Zolang ik jou aan mijn zijde heb

In elke beweging van het leven

Ik zal ook van jou houden