Stephen - Nolwenn Leroy

Quand on aura marché les yeux au ciel

Pour un jour buter sur le réel

Oubliant la terre sous nos pieds

Pour un nuage qui passait

Quand on aura peur des orages

De ces brûlants sarcophages

Craignant l’ombre quand vient le soir

Vivant d’illusoire

Qui sait

Mais qui peut savoir

Combien d'étés d’enfer

Nous restent à vivre avant l’exode

On a pillé, vidé les mers

Et trafiqué les codes

On a ignoré l’alarme

Les signes annoncés

On a perdu notre âme

Il ne reste plus qu'à tout abandonner

Que restera-t-il?

Une vie de pierre

Après tant de vies

Heureuses sur la terre

Autant de vies brisées

Et il faut s’en aller

Des vents mortels

Brûlant nos hémisphères

Il est grand temps pour nous de

Changer d’air

D'émigrer vers Jupiter

Partir comme les hirondelles

Ils étaient tous devenus fous

Voilà ce que l’on dira de nous

Ils écriront sur nos stèles

«Votre demeure était belle»

Et on a roulé

Au bas de la pente

Rien a freiné

Notre descente

On va périr

Comme les éphémères

On doit choisir

Le ciel ou la terre

Que restera-t-il?

L'échelle se balance

Il faut la saisir

L’espace tend ses cordes

L’espace nous attire

S’en aller

Oui, il faut s’en aller…

Als we met onze ogen naar de lucht hebben gelopen

Voor één dag botsen op de realiteit

De grond onder onze voeten vergeten

Voor een passerende wolk

Als we bang zijn voor onweer

Van deze brandende sarcofagen

Bang voor de schaduw als de avond valt

Leven in illusie

Wie weet

Maar wie kan het weten?

Hoeveel helse zomers?

We worden achtergelaten om te leven voor de exodus

We plunderden, leegden de zeeën

En gerommeld met de codes

We negeerden het alarm

De borden aangekondigd

We hebben onze ziel verloren

Het enige dat overblijft is om het allemaal te laten gaan

Wat blijft er over?

Een leven van steen

Na zoveel levens

Gelukkig op aarde

Zoveel gebroken levens

En we moeten gaan

dodelijke winden

Onze hersenhelften verbranden

Het wordt hoog tijd dat we

Verandering van omgeving

Emigreren naar Jupiter

Vertrekken als de zwaluwen

Ze waren allemaal gek geworden

Dit is wat ze over ons zullen zeggen

Ze zullen op onze stèles schrijven

“Je huis was prachtig”

En we reden

Bergafwaarts

Niets geremd

onze afkomst

we zullen omkomen

Zoals de efemere

We moeten kiezen

hemel of aarde

Wat blijft er over?

De ladder zwaait

Ik moet het pakken

De ruimte strekt zijn snaren

De ruimte trekt ons aan

Ga weg

Ja, we moeten gaan...