Faut-Il Faut-Il Pas ? - Nolwenn Leroy

Entre le lourd, le léger, entre les pleins, les déliés

Je devrais trancher, oui mais j’hésite, quitte un jour à le regretter.

Entre glaise et firmament, je suis un élastique qui s'étire, se tend.

J’suis pas à mon aise, tout est dilemme, tout est malaise.

Pourquoi faire un choix, la peste ou le choléra.

Je suis balance, faut-il, faut-il pas?

Le pire des fléaux, j’suis un cas, ah ah ah…

Faut-il, faut-il pas?

Y’a belle lurette que j’ai décidé

De rien décider, les circonstances vont me sauver, je l’admets.

Je ne suis pas à mon aise, tout est dilemme et tout est malaise.

Je suis balance, faut-il, faut-il pas?

Le pire des fléaux, j’suis un cas, ah ah ah…

Entre mélo et comédie, je n’ai pas choisi.

En moi j’aime à semer le doute, c’est ainsi.

Sombre destin, si mon retour éternel n’est pas pour demain.

Funèbre refrain, il me tente et m’attire sans fin.

Aussi beau soit le chemin, était-il le meilleur?

Je le saurai enfin.

Entre deux feux en silence, je vais me tâter, gamberger, cogiter.

Je suis balance, faut-il, faut-il pas?

Un vrai fléau, un vrai cas, ah ah ah.

Tussen het zware, het lichte, tussen de vaste stoffen, de dunnen

Ik zou moeten beslissen, ja, maar ik aarzel, zelfs als dat betekent dat ik er op een dag spijt van krijg.

Tussen klei en firmament ben ik een elastisch strekken, strekken.

Ik voel me niet op mijn gemak, alles is een dilemma, alles is ongemakkelijk.

Waarom kiezen, pest of cholera.

Ik ben een Weegschaal, moet ik, moet ik niet?

De ergste plaag, ik ben een geval, ah ah ah...

Moeten we, moeten we dat niet?

Het is lang geleden dat ik heb besloten

Om niets te beslissen, zullen de omstandigheden me redden, dat geef ik toe.

Ik voel me niet op mijn gemak, alles is dilemma en alles is onbehagen.

Ik ben een Weegschaal, moet ik, moet ik niet?

De ergste plaag, ik ben een geval, ah ah ah...

Tussen melodie en komedie heb ik niet gekozen.

In mij zaai ik graag twijfel, zo is het.

Duister lot, als mijn eeuwige terugkeer niet voor morgen is.

Begrafenisrefrein, het verleidt en trekt me eindeloos aan.

Zo mooi als het pad was, was het de beste?

Ik zal het eindelijk weten.

Tussen twee vuren in stilte, zal ik mezelf voelen, gokken, nadenken.

Ik ben een Weegschaal, moet ik, moet ik niet?

Een echte plaag, een echt geval, ah ah ah.