Заноза - Nautilus Pompilius

За стеклами — злые глаза.

По небу Луна плывет как слеза

Последнего ангела.

Дождь в луче фонарей

Становится жидким огнем.

Я — как маленький мальчик с занозою в сердце

И она болит все сильней с каждым днем.

Я так искал новых рук, я был согласен даже на смерть,

Только бы вырвать с корнем этот посторонний предмет —

Но каждый новые пальцы делают только больней…

Я родился с этой занозой

И я умираю с ней…

Я родился с этой занозой

И я умираю с ней…

Я знаю — я был не прав.

Я знаю — я часто грешил.

Если Ты остановишь дождь,

Может быть мне хватит сил

Выйти на улицу и попытаться

Стать счастливым еще один раз.

Но Ты не слышишь моих молитв,

А дождь идет все сильней…

Я родился с этой занозой

И я умираю с ней…

Я родился с этой занозой

И я умираю с ней…

Achter het glas zitten boze ogen.

De maan zweeft door de lucht als een traan

Laatste engel.

Regen in de straal van lantaarns

Wordt vloeibaar vuur.

Ik ben als een kleine jongen met een doorn in mijn hart

En ze heeft elke dag meer en meer pijn.

Ik was zo op zoek naar nieuwe handen, ik was zelfs bereid te sterven,

Gewoon om dit vreemde object te ontwortelen -

Maar elke nieuwe vinger maakt het alleen maar pijnlijker...

Ik ben geboren met deze doorn

En ik sterf met haar...

Ik ben geboren met deze doorn

En ik sterf met haar...

Ik weet dat ik fout zat.

Ik weet het - ik heb vaak gezondigd.

Als je de regen stopt

Misschien heb ik genoeg kracht

Ga naar buiten en probeer

Wees nog een keer blij.

Maar je hoort mijn gebeden niet,

En de regen wordt steeds sterker...

Ik ben geboren met deze doorn

En ik sterf met haar...

Ik ben geboren met deze doorn

En ik sterf met haar...