Труби, Гавриил! - Nautilus Pompilius

Сошел на землю Гавриил

И вострубил в свою трубу

И звал на суд он всех живых

И всех лежащих во гробу,

Но шел уже четвертый час

И каждый грешник крепко спал

И был напрасен трубный глас

И ни один из нас не встал

Труби Гавриил труби

Хуже уже не будет

Город так крепко спит

Что небо его не разбудит

Труби Гавриил глухим

На радость своим небесам

Труби Гавриил другим

Пока не оглохнешь сам

Рассвирепевший Серафим

Так дунул из последних сил

Что небо дрогнуло над ним

И помрачился блеск светил,

Но зова медного сильней

Звучал из окон мирный храп

И перьев собственных бледней

Он выпустил трубу из лап

Труби Гавриил труби

Хуже уже не будет

Город так крепко спит

Что небо его не разбудит

Труби Гавриил глухим

На радость своим небесам

Труби Гавриил другим

Пока не оглохнешь сам

Gabriël kwam naar de aarde

En blies op zijn trompet

En hij riep om alle levenden te oordelen

En al degenen die in de kist liggen,

Maar het was al het vierde uur

En elke zondaar sliep goed

En de bazuin was tevergeefs

En niemand van ons stond op

Klap Gabriel Blow

Het zal niet erger worden

De stad slaapt zo lekker

Dat de lucht hem niet wakker zal maken

Trompet Gabriël voor doven

Tot de vreugde van uw hemel

Trompet Gabriël aan anderen

Tot je zelf doof wordt

woedende serafijnen

Dus hij blies met zijn laatste kracht

Dat de lucht boven hem trilde

En de schittering van de armaturen verduisterd,

Maar de roep van koper is sterker

Vreedzaam snurken klonk uit de ramen

En bleker dan hun eigen veren

Hij liet de pijp los van zijn poten

Klap Gabriel Blow

Het zal niet erger worden

De stad slaapt zo lekker

Dat de lucht hem niet wakker zal maken

Trompet Gabriël voor doven

Tot de vreugde van uw hemel

Trompet Gabriël aan anderen

Tot je zelf doof wordt