Она ждёт любви - Nautilus Pompilius

Она ждет любви с востока и запада,

Она ждет любви с юга и севера.

Любовь — это газ из цвета и запаха

И мир, как листва, опадает с дерева.

Она зажигает спичку от спички,

Она не знает, как это опасно.

Она раздувает огонь по привычке,

Хотя всем ясно — пламя погасло.

Припев:

Люди идут с молоком и сыром.

Несчастные люди, довольные миром.

Люди идут с простоквашей и хлебом.

Несчастные люди, забытые небом.

Проигрыш.

Она так пьяна от этого воздуха,

Она влюблена в расческу и зеркало.

В груди ее голубь незнающий отдыха,

В глазах ее звезды за тайною дверкою.

Ни вор, ни дурак ее не обидят,

Вещей золотых она не скрывает.

Она так стара, для тех кто не видит,

Она одинока, для тех кто не знает.

Припев:

Люди идут с молоком и сыром.

Несчастные люди, довольные миром.

Люди идут с простоквашей и хлебом.

Несчастные люди, забытые небом.

Ze wacht op liefde uit oost en west

Ze wacht op liefde uit het zuiden en noorden.

Liefde is een gas van kleur en geur

En de wereld valt als bladeren van de boom.

Ze steekt een lucifer aan uit een lucifer,

Ze weet niet hoe gevaarlijk het is.

Ze blies het vuur uit gewoonte

Hoewel het voor iedereen duidelijk is - de vlam ging uit.

Refrein:

Mensen gaan met melk en kaas.

Ongelukkige mensen, blij met de wereld.

Mensen gaan met gestremde melk en brood.

Ongelukkige mensen vergeten door de lucht.

Verliezen.

Ze is zo dronken van deze lucht

Ze is verliefd op een kam en een spiegel.

In haar borst zit een duif die geen rust kent,

In de ogen van haar sterren achter een geheime deur.

Noch een dief, noch een dwaas zal haar beledigen,

Ze verbergt geen gouden dingen.

Ze is zo oud, voor degenen die niet zien,

Ze is eenzaam, voor degenen die het niet weten.

Refrein:

Mensen gaan met melk en kaas.

Ongelukkige mensen, blij met de wereld.

Mensen gaan met gestremde melk en brood.

Ongelukkige mensen vergeten door de lucht.