Она есть - Nautilus Pompilius

С тех пор, как умолкли все песни,

Которых я не знаю, я не могу успокоится.

Ведь раньше была совсем другая музыка.

Где я?

Кто я?

Куда я?

Я отрезаю от себя части-всё это бьётся в бессилии об пол.

Я весь навстречу музыке.

Я смотрю на неё во все глаза,

Я слушаю её во все уши,

Но я не вижу её и не слышу её,

Тогда отчего же я думаю, что она есть?

Omdat alle liedjes zijn stilgevallen,

Wat ik niet weet, ik kan niet kalmeren.

Vroeger was het immers een heel andere muziek.

Waar ik ben?

Wie ben ik?

Waar ben ik?

Ik sneed delen van mezelf af - dit alles klopt in onmacht op de vloer.

Ik ben helemaal voor de muziek.

Ik kijk haar met al mijn ogen aan,

Ik luister naar haar met al mijn oren,

Maar ik zie haar niet en ik hoor haar niet,

Waarom denk ik dan dat het bestaat?