Красные листья - Nautilus Pompilius

Мой город был и велик, и смел, но однажды сошел с ума,

И сойдя с ума он придумал чуму, но не знал, что это ЧУМА!

Мой город устал от погонь и петлиц;

он молился и пел всю весну,

А ближе к осени вызвал убийц, чтоб убийцы убили войну!

Убийцы сначала убили войну и всех, кто носил мундир,

И впервые в постель ложились одну: солдат и его командир!

И затем они устремились на тех, кто ковал смертельный металл,

На тех кто сеял солдатский хлеб и на тех, кто его собирал.

Красные листья падают вниз и их заметет снег.

Красные листья падают вниз и их заметет снег.

Проигрыш.

И когда убийцы остались одни

В середине кровавого круга,

Чтобы чем-то заполнить тоскливые дни —

Они начали резать друг-друга!

И последний, подумав, что бог еще там,

Переполнил телами траншею,

И по лестнице тел пополз к небесам,

Но упал и свернул себе шею.

Мой город стоял всем смертям назло, и стоял бы еще целый век,

Но против зла, город выдумал зло и саваном стал ему снег.

Возможно, что солнце взойдет еще раз и растопит над городом льды,

Но я боюсь представить себе цвет этой алой воды!

Красные листья падают вниз и их заметает снег.

Красные листья падают вниз и их заметает снег.

Красные листья падают вниз и их заметает снег.

Красные листья падают вниз и их заметает снег.

Красные листья падают вниз и их заметает снег.

Красные листья падают вниз и их заметает снег.

Красные листья падают вниз и их заметает снег…

Mijn stad was zowel groots als gedurfd, maar op een dag werd het gek,

En gek geworden, bedacht hij de pest, maar wist niet dat het een PEST was!

Mijn stad is moe van achtervolgingen en knoopsgaten;

hij bad en zong de hele lente,

En dichter bij de herfst riep hij de moordenaars zodat de moordenaars de oorlog zouden doden!

De moordenaars doodden eerst de oorlog en iedereen die het uniform droeg,

En voor het eerst gingen ze alleen naar bed: een soldaat en zijn commandant!

En toen renden ze naar degenen die het dodelijke metaal smeedden,

Voor degenen die soldatenbrood zaaiden en voor degenen die het verzamelden.

Rode bladeren vallen naar beneden en de sneeuw veegt ze weg.

Rode bladeren vallen naar beneden en de sneeuw veegt ze weg.

Verliezen.

En toen de moordenaars met rust gelaten werden

Midden in een bloedige cirkel

Iets om de sombere dagen te vullen -

Ze begonnen elkaar te snijden!

En de laatste, denkend dat God er nog is,

De greppel gevuld met lichamen

En kroop de trappen van lichamen naar de hemel op,

Maar hij viel en brak zijn nek.

Mijn stad stond ondanks alle doden, en zou nog een eeuw hebben gestaan,

Maar tegen het kwaad vond de stad het kwaad uit en sneeuw werd haar lijkwade.

Het is mogelijk dat de zon weer opkomt en het ijs boven de stad smelt,

Maar ik durf me de kleur van dit scharlaken water niet voor te stellen!

Rode bladeren vallen naar beneden en zijn bedekt met sneeuw.

Rode bladeren vallen naar beneden en zijn bedekt met sneeuw.

Rode bladeren vallen naar beneden en zijn bedekt met sneeuw.

Rode bladeren vallen naar beneden en zijn bedekt met sneeuw.

Rode bladeren vallen naar beneden en zijn bedekt met sneeuw.

Rode bladeren vallen naar beneden en zijn bedekt met sneeuw.

Rode bladeren vallen naar beneden en zijn bedekt met sneeuw ...