Чистый бес - Nautilus Pompilius

Из тени, из каменной ночи

Явился, под вежливый стук.

Медленно, но без сомнений,

Очертил на полу белый круг

И, без лишних приготовлений,

Начал танец бесчисленных рук,

Где в каждом безумном движенье

Рождался неведомый звук —

«Не покидай меня!»

Не слова, не смеха, не крика.

Я впадал то в восторг, то в испуг.

Без плача, без вздоха, без шума,

Входил он в начертанный круг

И, как в шелк, обернув меня в трепет,

И вдруг, показав мне глаза,

Осыпал меня теплым пеплом

И вышел в просторную дверь.

Не покидай меня,

Даже если ты чистый бес!

Или бери с собой,

Или останься здесь.

Не покидай меня!

В распахнутых окнах под ветром

Метались ночные жуки.

И тяжесть их кованных крыльев

Тянуло меня за собой.

И я звал без надежды, без страха,

Но голос звучал, как чужой.

Я кричал словно черная птица

В одеждах покрытых золой.

Не покидай меня,

Даже если ты чистый бес!

Или бери с собой,

Или останься здесь.

Не покидай меня!

Van de schaduw, van de stenen nacht

Verscheen, onder een beleefde klop.

Langzaam maar zonder twijfel

Omlijnde een witte cirkel op de vloer

En, zonder meer,

Begon de dans van talloze handen

Waar in elke gekke beweging

Een onbekend geluid werd geboren -

"Verlaat me niet!"

Geen woord, geen lach, geen kreet.

Ik raakte in extase en toen in angst.

Geen gehuil, geen adem, geen geluid,

Hij ging de ingeschreven cirkel binnen

En, zoals in zijde, me met ontzag omhullend,

En plotseling, me zijn ogen tonend,

Overlaadde me met warme as

En hij ging door de ruime deur naar buiten.

Verlaat me niet,

Zelfs als je een pure demon bent!

Of neem het mee

Of blijf hier.

Verlaat me niet!

In open ramen in de wind

De nachtwantsen schoten rond.

En het gewicht van hun gesmede vleugels

Het trok me mee.

En ik belde zonder hoop, zonder angst,

Maar de stem klonk als die van iemand anders.

Ik schreeuwde als een zwarte vogel

In kleren bedekt met as.

Verlaat me niet,

Zelfs als je een pure demon bent!

Of neem het mee

Of blijf hier.

Verlaat me niet!