Белая стена - Nautilus Pompilius

Я стою у окна, я смотрю за окно,

Я считаю шаги,

Ещё вчера я видел дома на другом берегу

Неподвижной реки.

Но опустился туман, больше нет ничего,

Не видно ничего, не видно и нет огней.

Я стою с тобой перед белой стеной,

Мы стоим одни,

Белая стена смотри не смотри,

И пой ей песню не пой.

Она не расскажет тебе

Того, что будет со мной.

И что же, что же приключится

С тобой и со мной.

Я закрою глаза рукой,

Чтобы память вернула мне,

Вернула хотя бы во сне

Воду в реке, дома за рекой.

Мы стоим перед белой стеной,

Стоим перед белой стеной.

Стоим перед белой стеной.

Я открываю окно, я впускаю туман,

Я шепчу имена,

Одну звали Лето другую Осень,

А третью бесспорно Весна.

Но они вошли в туман и не вышли назад,

Попробуй, попробуй их догони.

Мы стоим с тобой перед белой стеной,

Перед белой стеной одни,

Белая стена, кричи не кричи,

И бей кулаками не бей.

Она не расскажет тебе

Того, что есть там, за ней.

И есть ли, есть ли хоть что-то,

Хоть что-то за ней.

Я закрою глаза рукой,

Чтобы память вернула мне,

Вернула хотя бы во сне

Воду в реке, дома за рекой.

Но ты остаешься со мной,

Белая перед белой стеной,

Ты остаешься со мной.

Я стою у окна, я смотрю за окно,

Я считаю шаги.

Я стою с тобой перед белой стеной,

Мы стоим одни.

Ik sta voor het raam, ik kijk uit het raam,

Ik tel de stappen

Gisteren nog zag ik huizen aan de andere kant

De onbeweeglijke rivier.

Maar de mist is gevallen, meer is er niet,

Je kunt niets zien, je kunt niet zien en er zijn geen lichten.

Ik sta met je voor een witte muur,

We staan ​​alleen

Witte muur ziet er niet uit

En zing geen lied voor haar.

Ze zal het je niet vertellen

Wat zal er met mij gebeuren.

En wat, wat zal er gebeuren?

Met jou en met mij.

Ik zal mijn ogen sluiten met mijn hand,

Om mijn geheugen terug naar mij te brengen

Teruggekeerd in ieder geval in een droom

Water in de rivier, huizen aan de overkant.

We staan ​​voor een witte muur,

We staan ​​voor een witte muur.

We staan ​​voor een witte muur.

Ik open het raam, ik laat de mist binnen

ik fluister namen

De ene heette zomer de andere herfst,

En de derde is ongetwijfeld de lente.

Maar ze gingen de mist in en kwamen niet terug,

Probeer, probeer ze in te halen.

Wij staan ​​met u voor een witte muur,

Alleen voor een witte muur

Witte muur, niet schreeuwen,

En sla niet met je vuisten.

Ze zal het je niet vertellen

Wat is daar, erachter.

En is er, is er iets,

In ieder geval iets achter haar.

Ik zal mijn ogen sluiten met mijn hand,

Om mijn geheugen terug naar mij te brengen

Teruggekeerd in ieder geval in een droom

Water in de rivier, huizen aan de overkant.

Maar jij blijft bij mij

Wit voor een witte muur

Jij blijft bij mij.

Ik sta voor het raam, ik kijk uit het raam,

Ik tel de stappen.

Ik sta met je voor een witte muur,

Wij staan ​​alleen.