20 000 - Nautilus Pompilius

Тёмную, ночь нельзя обмануть,

Спрятав огонь ладонью руки.

Счастливы те, кто могут заснуть,

Спят и не слышат теченья реки.

Припев:

Но река широка, река глубока,

Река уносит нас как на облака.

Двадцать тысяч дней и ночей пройдёт,

Человек родился, — человек умрёт.

Проигрыш.

Пряди волос держа, как траву,

Схватив твои руки, как ветви ив,

Я себя убеждал, что уже не плыву,

И смеялся от счастья, себя убедив.

Но теченье несло нас уже вдвоём,

И вода отражалась в лице твоём.

Двадцать тысяч дней и ночей пройдёт,

Человек родился — человек умрёт.

Через двадцать тысяч дней и ночей

Наши тени впадут в океан теней,

Чтобы дальше уже никуда не плыть,

Что вода унесла — водой не разлить.

Припев:

Но река широка, река глубока,

Река уносит нас как на облака.

Двадцать тысяч дней и ночей пройдёт,

Человек родился — человек умрёт.

Donker, de nacht kan niet worden misleid,

Het vuur verbergen met de palm van je hand.

Gelukkig zijn zij die kunnen slapen

Ze slapen en horen het stromen van de rivier niet.

Refrein:

Maar de rivier is breed, de rivier is diep,

De rivier voert ons weg als wolken.

Twintigduizend dagen en nachten zullen voorbijgaan,

Een man wordt geboren, een man zal sterven.

Verliezen.

Haarlokken vasthouden als gras

Je handen grijpen als wilgentakken

Ik overtuigde mezelf ervan dat ik niet meer aan het zwemmen was,

En hij lachte van geluk en overtuigde zichzelf.

Maar de stroom droeg ons samen,

En het water werd weerspiegeld in je gezicht.

Twintigduizend dagen en nachten zullen voorbijgaan,

Een man wordt geboren, een man zal sterven.

Na twintigduizend dagen en nachten

Onze schaduwen zullen vallen in de oceaan van schaduwen,

Om nergens verder te gaan,

Wat het water meevoerde - mors het niet met water.

Refrein:

Maar de rivier is breed, de rivier is diep,

De rivier voert ons weg als wolken.

Twintigduizend dagen en nachten zullen voorbijgaan,

Een man wordt geboren, een man zal sterven.