Невеста - Настя Полева

Пусть даже прошла тысяча дней и злых ночей,

Но этот огонь в сером горит ничей, ничей,

И поцелуем никто не брал ети губы в тугой полон,

И воспаленные пальцы были только тенью, и то был сон,

И сердце твое, руки твои чисты, чисты,

И ты наконец можешь узнать кто ты, кто ты.

Прямо с небо он увидел ети плечи и дым волос,

Он запомнил пламя кожи и навечно с собой унес.

И ты теперь невеста.

Пусть даже прошла тысяча лет и зим, и зим,

Он будет тобой вечно теперь любим, любим,

Словно Психея в чужем саду, ты играешь в полутьме,

И время просто идет по кругу, в лихорадке, в больной весне.

И сердце твое, руки твои чисты, чисты,

И ты навсегда знаешь теперь кто ты, кто ты.

Прямо с неба он приходит с поцелуем, но без кольца.

Ты безумна и не знаешь даже имени и лица.

Zelfs als er duizend dagen en boze nachten zijn verstreken,

Maar dit vuur in grijs brandt van niemand, van niemand,

En met een kus nam niemand de kinderlippen stevig vol,

En de ontstoken vingers waren slechts een schaduw, en dat was een droom,

En je hart, je handen zijn schoon, schoon,

En je kunt eindelijk ontdekken wie je bent, wie je bent.

Recht uit de lucht zag hij de schouders van de kinderen en de rook van haar,

Hij herinnerde zich de vlam van de huid en nam die voor altijd mee.

En je bent nu een bruid.

Zelfs als er duizend jaar en winters en winters zijn verstreken,

Hij zal jou voor altijd zijn nu liefde, liefde,

Als Psyche in de tuin van iemand anders speel je in het halfduister,

En de tijd gaat gewoon in cirkels, in koorts, in een zieke lente.

En je hart, je handen zijn schoon, schoon,

En nu weet je voor altijd wie je bent, wie je bent.

Hij komt recht uit de lucht met een kus, maar zonder ring.

Je bent gek en kent je naam en gezicht niet eens.