Love Without Possession - Mount Eerie, Julie Doiron

What would be the use in becoming

A symbol of walking desolation?

Awash in multiple griefs

Elaborating on anguish

What glows beneath?

(Beneath all the pain and anguish)

Love that doesn’t die (Magma embroidering)

«Love,» a small word

Unable to hold

While we stretch at its meaning

Now this:

What’s this new version of love that intrudes

Into the peace I thought I had?

This love has no recipient

But still lies there smoldering

Indifferent stars in the night sky

Watch me while I churn

Still holding this love for you

Without a thing to do

But try to live

In this uninvited liberation

Without a home in your life or heart

Without a shelter at all

Exposed and burning still

This unattended fire

For no one emanates a wasted warmth on the wind

Pushing against the edges

Of what it means to give

Lost wisdom in sparks that rise and die

Even if I never get to see you again

I’ll know that when we collided

We both broke each other open

Rose petals were blustering

And I’m determined still to hold this open door

Even now as it devastates

I wake up gasping in the void again

Speak sky, blow breaths

Exhale to dissipate

The always gathering clouds

Of yearning memory

Of all that we foresaw

Laid out before us, unlived

Dropped from a height

Back into the open ocean, it’s all horizon

This sky mirroring emptiness

Is where I first found you

Wat zou het nut zijn om te worden?

Een symbool van wandelende verlatenheid?

Overspoeld met meerdere smarten

Uitweiden over angst

Wat gloeit eronder?

(Onder alle pijn en angst)

Liefde die niet sterft (Magma borduren)

«Liefde,» een klein woordje

Kan niet vasthouden

Terwijl we ons uitstrekken over de betekenis ervan

Nu dit:

Wat is deze nieuwe versie van liefde die binnendringt?

In de rust die ik dacht te hebben?

Deze liefde heeft geen ontvanger

Maar ligt daar nog steeds te smeulen

Onverschillige sterren aan de nachtelijke hemel

Kijk naar me terwijl ik karn

Houd nog steeds deze liefde voor jou vast

Zonder iets te doen

Maar probeer te leven

In deze ongenode bevrijding

Zonder een thuis in je leven of hart

Helemaal zonder onderdak

Blootgesteld en nog steeds brandend

Deze onbeheerde brand

Want niemand straalt een verspilde warmte uit op de wind

Tegen de randen duwen

Van wat het betekent om te geven

Verloren wijsheid in vonken die opkomen en sterven

Zelfs als ik je nooit meer zie

Dat weet ik als we botsen

We hebben allebei elkaar opengebroken

Rozenblaadjes bliezen

En ik ben vastbesloten om deze deur nog steeds open te houden

Zelfs nu het verwoestt

Ik word weer naar adem snakkend wakker in de leegte

Spreek lucht, adem adem

Adem uit om te verdrijven

De altijd samentrekkende wolken

Van verlangende herinnering

Van alles wat we voorzagen

Voor ons aangelegd, ongeleefd

Van een hoogte laten vallen

Terug in de open oceaan, het is allemaal horizon

Deze lucht spiegelt leegte

Is waar ik je voor het eerst vond