Enduring the Waves - Mount Eerie, Julie Doiron

Reading about Buddhism

And listening to Xasthur

On the subway in New York City

Back when you were my home

Not that long ago

This (This churning life)

Life (Of avalanches)

Upends me

Again and again (It spins)

Each night (Each day plummets into night)

Now my mind in the dark

Brings it all roaring back

That you could not bear me

(Can I bear uncertainty that arrives)

O the wind that came

In through the door?

That I can not hold you

(Holding you in my mind)

Our devotions mismatched

(Waking up surprised

With no one around

And wondering «who?»)

We could have bridged the gap

But it yawned and swallowed

This world of ours

That’s now yours and mine

(That's now mine and yours)

This life bulldozed (This life)

By ridiculous sensitivities (Clinging to rocks in wind)

Seeing your face everywhere

And there’s no escape (Seeing this lost chance)

Except what if we could go further in?

We were each others' reward

For enduring the waves

(«The wages of dying is love»)

(Like the poem says)

As long as the one last leap

Into the dark

Is wholehearted

It almost was

Lezen over het boeddhisme

En luisteren naar Xasthur

In de metro in New York City

Toen je mijn thuis was

Niet zo lang geleden

Dit (Dit karnen leven)

Leven (van lawines)

maakt me wakker

Keer op keer (het draait)

Elke nacht (Elke dag zakt in de nacht)

Nu mijn geest in het donker

Brengt alles brullend terug

Dat je me niet kon verdragen

(Kan ik de onzekerheid verdragen die komt)

O de wind die kwam

Door de deur naar binnen?

Dat ik je niet kan vasthouden

(Ik hou je in mijn gedachten)

Onze toewijding kwam niet overeen

(Verrast wakker worden

Met niemand in de buurt

En zich afvragend «wie?»)

We hadden de kloof kunnen overbruggen

Maar het geeuwde en slikte

Deze wereld van ons

Dat is nu van jou en van mij

(Dat is nu van mij en van jou)

Dit leven platgewalst (Dit leven)

Door belachelijke gevoeligheden (vastklampen aan rotsen in de wind)

Je gezicht overal zien

En er is geen ontkomen aan (Deze verloren kans zien)

Behalve wat als we verder zouden kunnen gaan?

We waren elkaars beloning

Om de golven te doorstaan

(«Het loon van de dood is liefde»)

(zoals het gedicht zegt)

Zolang als de laatste sprong

Het donker in

Is van harte

Het was bijna