Martin - Monkey Swallows The Universe

It all began in Spring when he was sat in that chair looking so old and distant

and half dead

And he began to think of all the books he hadn’t read and all the memories lost

and that’s when he said

«Oh baby don’t you look at me no more

I’m lazy untalented and poor

I can’t give you everything that you ask for

Why don’t you go go go?»

She said «How'm I gonna go when you’re sitting on my coat?

Looks like I will have to stay til you’re on your feet again

Baby you’re just the same as me, I feel that way from time to time

But you will be fine»

He didn’t hear her words, he didn’t see her face — he was mired in his heartache

He could only think of all the drugs and drink

And what he could’ve been and what his life could mean

«Oh baby why’m I so disappointing?

What happened to me life being promising?

I can’t give you everything that you ask for

Why don’t you go go go?

She said «How'm I gonna leave when you’re crying on my sleeve?

Looks like I will have to stay at least until the washing’s dry

Baby you’re just the same as me, I feel that way once in a while

But everything’ll be alright.»

This time he heard but he misunderstood

He took the wrong wrong wrong way out of the wood

He began to rise, he looked in her eyes and said

«Oh baby aren’t you trying to help me?

Is it too much to ask for your sympathy?

Didn’t I give you all the love that you asked for?

And now you’re gonna go?»

She said «Where'm I gonna go when you’re the only home I know?

Looks like I will have to stay at least until the taps run dry

Maybe you’re not the same as me but I still think I could make you smile

You’ll see, you will be fine, yeah we’ll be fine.»

Het begon allemaal in de lente toen hij in die stoel zat en er zo oud en afstandelijk uitzag

en half dood

En hij begon te denken aan alle boeken die hij niet had gelezen en alle verloren herinneringen

en toen zei hij:

"Oh schat, kijk niet meer naar me"

Ik ben lui, ongetalenteerd en arm

Ik kan je niet alles geven waar je om vraagt

Waarom ga je niet, ga, ga?»

Ze zei: 'Hoe moet ik gaan als je op mijn jas zit?

Het lijkt erop dat ik moet blijven tot je weer op de been bent

Schat, je bent precies hetzelfde als ik, zo voel ik me af en toe

Maar het komt goed»

Hij hoorde haar woorden niet, hij zag haar gezicht niet - hij zat vast in zijn hartzeer

Hij kon alleen maar aan alle drugs en drank denken

En wat hij had kunnen zijn en wat zijn leven zou kunnen betekenen?

«Oh schat, waarom stel ik zo teleur?

Wat is er met mij gebeurd dat het leven veelbelovend is?

Ik kan je niet alles geven waar je om vraagt

Waarom ga je niet gaan?

Ze zei: "Hoe ga ik weg als je op mijn mouw huilt?

Het lijkt erop dat ik in ieder geval moet blijven tot de was droog is

Schat, je bent precies hetzelfde als ik, zo voel ik me af en toe ook

Maar alles komt goed.»

Deze keer hoorde hij het, maar hij begreep het verkeerd

Hij nam de verkeerde verkeerde verkeerde weg uit het bos

Hij begon op te staan, hij keek in haar ogen en zei:

'Oh schat, probeer je me niet te helpen?

Is het te veel gevraagd om uw medeleven?

Heb ik je niet alle liefde gegeven waar je om vroeg?

En nu ga je?»

Ze zei: "Waar ga ik heen als jij het enige huis bent dat ik ken?

Het lijkt erop dat ik in ieder geval moet blijven tot de kranen droog zijn

Misschien ben je niet hetzelfde als ik, maar ik denk nog steeds dat ik je aan het lachen kan maken

Je zult zien, het komt goed, ja, het komt goed met ons.»