La musa insolente - Moder, DJ West, Murubutu

Quindi quando farai fuoco non lo guarderai mai

L’idea si è fusa alla mente

Solo un vuoto sullo sfondo e tu non sparerai, sai

Sarà la musa insolente (uo, uo)

Che farai mai, io non lo so (no)

Morire è un giorno dei più chiari

La dea lo sa, sai, ma un uomo no (no)

Per delle idee, ma sì, ma quali?

Luca arrivò col gelo fra i viali, col treno da Bari

Era un allievo pieno di zelo con zero ideali

Partiva davvero da zero, lo Zeno di Svevo, i suoi mali

A Milano un cielo di vetro bagnava di nero i binari

Lui pronto al primo turno, il reparto Scintille Ed Acciai

Il forno fondeva il metallo dei grandi fahrenheit

La sua foto una scheda, un posto sulla fresa

La breda era, l’autunno caldo degli studenti operai

Gli occhi stanchi dei compagni gli parlavano degli anni

Spesi in mezzo alle barriere, alle colate dei metalli

In torni enormi ai loro corpi tonfi sordi in mezzo ai magli

Ciminiere, cieli neri sopra Sesto San Giovanni

Tra i miti del '68, le lotte dei senza capo

La crisi dell’indotto, le lotte del sindacato

Tra i figli di quelle lotte, le forze del padronato

Le botte, i patti di Stato, le lotte, il partito armato

Le idee vivono in bilico, hanno un peso specifico

Ogni scelta ha un’essenza diversa, un peso politico

Venivano al dunque le purghe, i processi nelle aule bunker

I sequestri, le punde, Luca guarda un uomo, vede un simbolo

Ma l’idea che fonda la lotta cresce, lo forgia

Ogni idea che può essere forza, può essere forca

Luca s’informa, la meta precede la folla

La sete segreta nell’ombra, la fede cieca nella colonna

A vent’anni l’idea è una trama distorta, una tana illusoria

Dopo l’impatto del Taylorismo sul terrorismo

L’idea è una dea che guarda la storia e non ricorda

Che l’unico posto che importa è il carcere a vita o la tomba

Quindi quando farai fuoco non lo guarderai mai

L’idea si è fusa alla mente

Solo un vuoto sullo sfondo e tu non sparerai, sai

Sarà la musa insolente (uo, uo)

Che farai mai, io non lo so (no)

Morire è un giorno dei più chiari

La dea lo sa, sai, ma un uomo no (no)

Per delle idee, ma sì, ma quali?

Mamma, hai visto quanto è triste Torino quando piove?

In una stanza vuota, una Browning calibro 9

Mi hai detto: «Ricordati chi sei, sopra quel vagone»

Per essere voce di tutti, ho cancellato il mio nome

Vorrei dirti una speranza rosso sangue, dentro il fumo nero

Scende per le strade per dare l’assalto al cielo

Ho lasciato la paura e la pietà con te su quel treno

Per non avere più niente per cui tornare indietro

Ci sono stato all’inferno, diviso tra angeli e schiavi

Per un tozzo di pane, la vita sudava via dalle mani

Il lavoro nobilita i capi, il guinzaglio mortifica i cani

La lotta si solidifica, gli slogan diventano spari

Il chiodo nella testa si è impiantato troppo in fondo

Non voglio ciò che è mio, ma tutto ciò che è nostro

Sto affacciato alle finestre del subconscio e son diventato un mostro

Per trasformare la realtà in un sogno

Vorrei dirti dei compagni, di via Fagni, dei pestaggi

La brigata di fantasmi, con i documenti falsi

Di come puoi guardare un uomo in faccia e poi sparargli

Un sacrificio necessario, per salvare tutti gli altri

Poi hai visto che è successo, abbiamo perso

Quelle idee ci son marcite dentro

Il vento, soldi, ghiaccio porterà l’inverno

Quella notte ho fatto un sogno così bello

Che da allora sono ancora sveglio

Sento la tua voce che mi chiama nel silenzio

Il sogno mi vuole morto

Finalmente mi addormento

Il brutto è che non so ancora se mi pento

Dus als je schiet, kijk je er nooit naar

Het idee versmolt met de geest

Gewoon een gat in de achtergrond en je schiet niet, weet je

Ze zal de brutale muze zijn (uo, uo)

Wat ga je ooit doen, ik weet het niet (nee)

Sterven is een van de helderste dagen

De godin weet het, weet je, maar een man niet (nee)

Voor ideeën, ja, maar welke?

Luca arriveerde in de kou tussen de lanen, met de trein vanuit Bari

Hij was een ijverige leerling zonder idealen

Hij begon echt helemaal opnieuw, Svevo's Zeno, zijn kwaad

In Milaan baadde een glazen hemel de sporen in zwart

Hij is klaar voor de eerste shift, de afdeling Sparks And Steel

De oven smolt het metaal van de grote fahrenheits

Zijn foto een tab, een plek op de snijplotter

Breda was de warme herfst van de arbeidersstudenten

De vermoeide ogen van zijn metgezellen spraken tot hem over de jaren

Besteed te midden van barrières, metalen gietstukken

In enorme terugkeer naar hun lichaam doffe plof in het midden van de hamers

Schoorstenen, zwarte luchten boven Sesto San Giovanni

Onder de mythen van '68, de strijd van de onthoofde

De crisis van de verwante industrieën, de strijd van de vakbond

Onder de kinderen van die strijd, de krachten van de bazen

De slagen, de staatsverdragen, de strijd, de gewapende partij

Ideeën leven in balans, ze hebben een specifiek gewicht

Elke keuze heeft een andere essentie, een politiek gewicht

De zuiveringen, de beproevingen in de bunkerklaslokalen, kwamen ter zake

De ontvoeringen, de punde, Luca kijkt naar een man, ziet een symbool

Maar het idee dat de strijd vormt, groeit, het smeedt het

Elk idee dat een kracht kan zijn, kan een galg zijn

Luca informeert zichzelf, het doelpunt gaat vooraf aan de menigte

Geheime dorst in de schaduw, blind vertrouwen in de kolom

Twintig jaar oud, het idee is een verwrongen plot, een illusoire den

Na de impact van Taylorisme op terrorisme

Het idee is een godin die naar de geschiedenis kijkt en zich niet herinnert

Dat de enige plaats die er toe doet levenslange gevangenisstraf of het graf is

Dus als je schiet, kijk je er nooit naar

Het idee versmolt met de geest

Gewoon een gat in de achtergrond en je schiet niet, weet je

Ze zal de brutale muze zijn (uo, uo)

Wat ga je ooit doen, ik weet het niet (nee)

Sterven is een van de helderste dagen

De godin weet het, weet je, maar een man niet (nee)

Voor ideeën, ja, maar welke?

Mam, heb je gezien hoe verdrietig Turijn is als het regent?

In een lege kamer, een 9 kaliber Browning

Je vertelde me: "Onthoud wie je bent, op die wagen"

Om ieders stem te zijn, heb ik mijn naam verwijderd

Ik zou je een bloedrode hoop willen vertellen, in de zwarte rook

Hij gaat de straat op om de lucht te bestormen

Ik heb angst en medelijden met je achtergelaten in die trein

Om niets meer te hebben om voor terug te gaan

Ik was daar in de hel, verdeeld tussen engelen en slaven

Voor een brood zweette het leven uit de handen

Werk veredelt de leiders, de lijn vernedert de honden

De strijd stolt, de slogans worden schoten

De spijker in de kop is te ver gegaan

Ik wil niet wat van mij is, maar alles wat van ons is

Ik kijk uit de ramen van het onderbewuste en ik ben een monster geworden

Om de werkelijkheid in een droom te veranderen

Ik wil je graag vertellen over de kameraden, van via Fagni, over de afranselingen

De spookbrigade, met de valse ID's

Hoe je een man in het gezicht kunt kijken en hem dan neer kunt schieten

Een noodzakelijk offer, om alle anderen te redden

Toen zag je wat er gebeurde, we verloren

Die ideeën zijn rot van binnen

De wind, het geld, het ijs zullen de winter brengen

Die nacht had ik zo'n mooie droom

Sindsdien ben ik wakker

Ik hoor je stem me roepen in de stilte

De droom wil me dood

Ik val eindelijk in slaap

Het slechte is dat ik nog steeds niet weet of ik er spijt van heb