Stessa Faccia - OTM, SPH & Dies feat. DJ West, OTM, Dies

Ora che la strada è un racconto per bambini

I miei brani hanno i calli sulle mani di artigiani e contadini

Prima erano tutti santi in giro con la Mini

Poi partigiani, ora tutti quanti che contan chili

Io sul mio banco di scuola aspettando il cambio dell’ora

Morsicandomi il labbro pensando tanto mi ignora

Incrociando il suo sguardo con il mio stanco di una vita allo sbando

Pensavo dai, tra qualche anno migliora

Qua tra quattro mura muori, ma quanto è dura fuori

I regaz fanno le tagliole, ma non fanno i muratori

Quanti ventenni con un passato da fumatori

Le bugie più grandi si dicon quando si giura soli

Ed ogni volta mi dai un motivo per cui vivere, in quei pochi momenti concessi

per sognare

Ma non mi importa più di chi ricordo per sorridere

Sono gli stessi che quando piango vorrei scordare

Ed ogni volta tu mi dai un motivo per cui vivere, in quei pochi momenti

concessi per sognare

Ma non mi importa più di chi ricordo per sorridere

Sono gli stessi che quando piango vorrei scordare

Abbiamo sempre quella stessa faccia

Davanti alle vostre parole dal sapore di minaccia

La vita è un motel ad ore gestito da un magnaccia

Contano più i tagli sul cuore che sulle braccia

Abbiamo sempre quella stessa faccia

Davanti alle vostre parole dal sapore di minaccia

La vita è un motel ad ore gestito da un magnaccia

Contano più i tagli sul cuore che sulle braccia

Ora che la strada è impregnata con il sangue dei bambini

I miei hanno tagli sulle braccia

Ripensando a com'è andata, il perché siamo ancora vivi

Guardandosi allo specchio ed odiando la stessa faccia

Da quando a 14 anni ci giudicavano senza chiedere

Non potevamo scegliere, finti codici

Costretti a crescere, protetti dai portici

Fuori di casa con gradi meno 14

E la disperazione ci ha uccisi dentro

Sia che vivo fuori sia che vivo dentro

Tra 4 mura sogno i rumori e l’ebrezza del vento piangere

Per riempire la tristezza perché dentro è tutto spento

E qualche volta mi ricordo di sorridere

Ma non si può sorridere se non si sa sognare

E qualche volta quasi costretto provo a fingere

Ma poi c'è qualcuno che ricorda e mi torna a odiare

E qualche volta mi ricordo di sorridere

Ma non si può sognare se non si sa volare

E qualche volta quasi costretto provo a fingere

Ma poi ricordo che sono io a farmi del male

Abbiamo sempre quella stessa faccia

Davanti alle vostre parole dal sapore di minaccia

La vita è un motel ad ore gestito da un magnaccia

Contano più i tagli sul cuore che sulle braccia

Abbiamo sempre quella stessa faccia

Davanti alle vostre parole dal sapore di minaccia

La vita è un motel ad ore gestito da un magnaccia

Contano più i tagli sul cuore che sulle braccia

Nu de straat een kinderverhaal is

Mijn liedjes hebben eelt in de handen van ambachtslieden en boeren

Vroeger waren ze allemaal heiligen op de weg met de Mini

Toen partizanen, nu allemaal kilo's tellen

Ik op mijn schoolbank wachtend op de tijdsverandering

Op mijn lip bijten en zoveel denken negeert me

Zijn blik kruisend met mijn moe van een leven in wanorde

Ik dacht kom op, over een paar jaar wordt het beter

Hier binnen vier muren sterf je, maar hoe hard is het buiten

De regaz doen de wildklemmen, maar ze doen de metselaars niet

Hoeveel twintigers met een verleden als roker

De grootste leugens worden verteld als je alleen vloekt

En elke keer dat je me een reden geeft om te leven, in die paar momenten die worden toegekend

dromen

Maar het kan me niet langer schelen wie ik herinner te glimlachen

Het zijn dezelfde die ik zou willen vergeten als ik huil

En elke keer dat je me een reden geeft om te leven, in die paar momenten

toegestaan ​​om te dromen

Maar het kan me niet langer schelen wie ik herinner te glimlachen

Het zijn dezelfde die ik zou willen vergeten als ik huil

We hebben altijd hetzelfde gezicht

Voor je dreigende woorden

Het leven is een motel dat elk uur wordt gerund door een pooier

De snijwonden op het hart tellen meer dan op de armen

We hebben altijd hetzelfde gezicht

Voor je dreigende woorden

Het leven is een motel dat elk uur wordt gerund door een pooier

De snijwonden op het hart tellen meer dan op de armen

Nu de straat doordrenkt is van het bloed van kinderen

De mijne hebben snijwonden op hun armen

Terugkijkend op hoe het ging, waarom we nog leven

In de spiegel kijken en hetzelfde gezicht haten

Aangezien we op 14 werden beoordeeld zonder te vragen

We konden niet kiezen, nepcodes

Gedwongen om te groeien, beschermd door de arcades

Het huis uit met graden min 14

En wanhoop doodde ons van binnen

Of ik nu aan de buitenkant of aan de binnenkant woon

Binnen 4 muren droom ik van de geluiden en de sensatie van de huilende wind

Om het verdriet te vullen omdat alles van binnen is uitgeschakeld

En soms herinner ik me dat ik glimlachte

Maar je kunt niet lachen als je niet weet hoe je moet dromen

En soms bijna gedwongen probeer ik te doen alsof

Maar dan is er iemand die me weer herinnert en me weer haat

En soms herinner ik me dat ik glimlachte

Maar je kunt niet dromen als je niet weet hoe je moet vliegen

En soms bijna gedwongen probeer ik te doen alsof

Maar dan herinner ik me dat ik degene ben die mezelf pijn doet

We hebben altijd hetzelfde gezicht

Voor je dreigende woorden

Het leven is een motel dat elk uur wordt gerund door een pooier

De snijwonden op het hart tellen meer dan op de armen

We hebben altijd hetzelfde gezicht

Voor je dreigende woorden

Het leven is een motel dat elk uur wordt gerund door een pooier

De snijwonden op het hart tellen meer dan op de armen