8 dicembre - Moder, Gloria Turrini

Sai, ho cercato di stare in piedi su 'ste gambe

Di non arrendermi mai, guardarmi le spalle

Guardare il male in faccia però non parlarne

Stanotte il cielo non è mai stato così distante

Ehi, ti regalo il mio mondo, vediamo se hai le palle

Un bimbo con gli occhi mare profondo e il sale sulle guance

Una famiglia come tante poi uno schianto, il sangue

Non sai quante persone può ammazzare un solo istante

Poi sorridevo poco nelle foto in classe

Mi sembrava tutto un gioco come non contasse

Nel cuore trattenevo il vuoto, in pancia le farfalle

Amavo solo il fuoco, lo guardavo e sembrava danzasse

Rapper vuoi le barre?

Da un po' che sono in ballo

La morte vuole un valzer ed io mi dico: «Fallo»

Me lo leggi scritto in faccia quanto sono stanco

E che non me ne fotte un cazzo, parli e penso ad altro

Dai che sto scherzando, ne beviamo un altro

Scrivo brandelli di periferia e li straccio

Regalo i miei ricordi all’alcol, ma poi torneranno

Insieme al mal di testa, l’ansia, le notti in bianco

Dicevano: «Stai calmo, il tempo cura tutto»

I giorni passeranno ed io li sto aspettando

Ma non se ne vanno, no, non se ne vanno

Apro la porta, sto già scappando

Qui ci si difende, guardi ancora le stelle

Restare in piedi è una questione di scelte

Tra chi vince e chi perde, ehi

Il mio inizio e la mia fine era l'8 dicembre

Era l'8 dicembre

Era l'8 dicembre

Il mio inizio e la mia fine era l'8 dicembre

Tu cosa sogni quando dormi?

Dai, me lo racconti?

Mi sono perso, il buio è immenso e ho chiuso gli occhi

Chiuso i conti poi i rapporti, fuso i giorni con le notti

Fuse le albe coi tramonti, so che vi ho deluso in molti

Tu non torni, bluffo al tavolo coi ricordi

Punto tutto, quali carte mi nascondi?

Volevi spaccare tutto, mo ti tieni i cocci

La solitudine dei primi e degli ultimi stronzi

Tra gli scalmanati ci si scalda braci

Poi ci si ammazza gratis, ci scambiamo schiaffi e baci

Tutto passa e nelle rime attimi congelati

Un cane randagio non canta, fa solo ululati

Noi costretti a fare peggio per cercare scuse

Guardarsi allo specchio per cercare il tempo nelle rughe

Avanzi di palude, tasche vuote ed occhi pure

In questo film siamo sullo sfondo senza battute

Qui ci si difende, guardi ancora le stelle

Restare in piedi è una questione di scelte

Tra chi vince e chi perde, ehi

Il mio inizio e la mia fine era l'8 dicembre

Era l'8 dicembre

Era l'8 dicembre

Il mio inizio e la mia fine era l'8 dicembre

Noi non siamo diventati grandi, siamo diventati altri

Siamo solo un po' più soli, siamo solo un po' più stanchi

Siamo diventati furbi, siamo diventati scaltri

A fare quello che fan tutti siamo diventati matti

Non piango spesso, quello che ho perso mi ha prosciugato

Mi chiedo spesso come sarebbe se ci fossi stato

Sarei diverso se ci fossi stato

Ti vedo in ogni mio difetto come l’avessi ereditato

Weet je, ik probeerde op deze benen te gaan staan

Om nooit op te geven, heb mijn rug

Kijk kwaad in het gezicht, maar praat er niet over

Vannacht is de lucht nog nooit zo ver weg geweest

Hé, ik geef je mijn wereld, laten we eens kijken of je de ballen hebt

Een kind met diepzee-ogen en zout op zijn wangen

Een familie zoals vele anderen, dan een crash, bloed

Je weet niet hoeveel mensen een enkel moment kan doden

Toen glimlachte ik een beetje op de klasfoto's

Het leek me allemaal een spel, alsof het niet telde

Ik hield leegte in mijn hart, vlinders in mijn buik

Ik hield gewoon van vuur, ik keek ernaar en het leek te dansen

Wil je rappersbars?

Ze hebben het een beetje gehad

De dood wil een wals en ik zeg tegen mezelf: "Doe het"

Je kunt het op mijn gezicht lezen als ik moe ben

En dat het me geen reet kan schelen, jij praat en denkt aan iets anders

Kom op, ik maak een grapje, laten we er nog een drinken

Ik schrijf flarden van de buitenwijken en ik verscheur ze

Ik geef mijn herinneringen aan alcohol, maar ze komen later terug

Samen met hoofdpijn, angst, slaapnachten

Ze zeiden: "Wees kalm, de tijd heelt alles"

De dagen gaan voorbij en ik wacht erop

Maar ze gaan niet weg, nee, ze gaan niet weg

Ik doe de deur open, ik ren al weg

Hier verdedig je jezelf, je kijkt nog steeds naar de sterren

Opstaan ​​is een kwestie van keuzes

Tussen wie wint en wie verliest, hé

Mijn begin en mijn einde was 8 december

Het was 8 december

Het was 8 december

Mijn begin en mijn einde was 8 december

Waar droom je over als je slaapt?

Kom op, wil je het me vertellen?

Ik verdwaalde, de duisternis is immens en ik sloot mijn ogen

De rekeningen gesloten, daarna de relaties, de dagen met de nachten samengevoegd

Samengevoegde zonsopgangen en zonsondergangen, ik weet dat ik velen van jullie heb teleurgesteld

Je komt niet terug, bluft aan de tafel met herinneringen

Richt alles, welke kaarten verberg je voor mij?

Je wilde alles breken, nu hou je de stukken

De eenzaamheid van de eerste en laatste klootzakken

Sintels worden verhit tussen de rumoerige menigten

Dan vermoorden we elkaar gratis, slaan en kussen we elkaar

Alles gaat voorbij en bevriest momenten in rijmpjes

Een zwerfhond zingt niet, hij huilt alleen

We worden gedwongen om erger te doen om excuses te maken

Kijk in de spiegel om tijd in rimpels te zoeken

Moerasresten, lege zakken en ook ogen

In deze film zijn we op de achtergrond zonder grappen

Hier verdedig je jezelf, je kijkt nog steeds naar de sterren

Opstaan ​​is een kwestie van keuzes

Tussen wie wint en wie verliest, hé

Mijn begin en mijn einde was 8 december

Het was 8 december

Het was 8 december

Mijn begin en mijn einde was 8 december

We zijn niet volwassen geworden, we zijn anderen geworden

We zijn alleen wat meer alleen, we zijn alleen wat vermoeider

We zijn slim geworden, we zijn slim geworden

We zijn gek geworden door te doen wat iedereen doet

Ik huil niet vaak, wat ik heb verloren heeft me uitgeput

Ik vraag me vaak af hoe het zou zijn als ik daar was geweest

Ik zou anders zijn als ik daar was geweest

Ik zie je in al mijn gebreken alsof je het hebt geërfd