Mauro e tiziana - Moder

Quando ho aperto gli occhi era notte tarda

Io non ricordo niente, erano gli anni ottanta

Quelli di Craxi e dell’alta finanza, sognando Manatthan

Dei fantasmi nei parchi con gli aghi alle braccia

L’Italia che vince tre a uno ai Mondiali di Spagna

L’Italia di Pertini, di Zoff, quella di Smaila

Rino Gaetano che lascia Aida senza salutarla

Bologna salta mentre suona un disco di Dalla

Era l’Italia dei tempi di abbondanza

L’Italia di «stai zitto, riempi la pancia»

La domenica Santa, Gazzetta e Fernet Branca

Il mondo cambia e la lotta di classe è al bar.

non in piazza

Mi hanno battezzato tra il mare e la campagna

Acqua benedetta tra le saline e la spiaggia

Un bambino non conosce il male, non sa dargli una faccia

Io disegno sorrisi su pezzi di carta

Mio padre lavorava e non aveva niente in tasca

Mia madre stava a casa con mia sorella in pancia

Io già volevo scappare di qua

Chissà cosa pensava mio padre alla mia età

Ma da quant'è che non guardi su

Non dovevamo vederci più

Guido senza meta con quel disco in loop

In tasca ho cinque euro e un pacchetto di Winston blu

Hai visto bene come vivo

Come posso spiegarti come scrivo

Per cambiare basterebbe un tentativo

E intanto un altro giorno è finito

E io correvo sui prati, avevo i vestiti strappati

I canditi, le giostre, i gelati, le estati nei viali

Le elementari, i dettati, Baggio e Schillaci

Imparavi a farti furbo o a nascondino contavi

In primavera in bici senza mani, d’inverno poi t’ammali

L’autunno foglie gialle dipingevano i rami

Han detto «siete tutti uguali», ma ci hanno mentito

Chi nasce senza niente in mano, chi ha il poker servito

Il primo bacio, il primo tiro al gusto di proibito

Poi mio padre è morto senza preavviso

Quel giorno lo sfondo si è fatto grigio

Di colpo ti cambia il mondo, ho salutato il porto, mi sono trasferito

Ti sei mai sentito niente?

Sai, fa un male cane

Morire per le feste il giorno di Natale

È il tuo regalo da scartare, immaginavo di volare

Mi aggrappavo al cielo e mi scordavo di tornare

In classe dicevano: «Cresci, adesso esci»

Io parlo ancora coi muri perché sanno tenere i segreti

E già, volevo scappare di qua

Chissà cosa pensava mio padre alla mia età

Io sono il figlio di Mauro e Tiziana, del loro sangue

Figli di Gastone e Verdiana, di Maria e di Walter

Quanta strada alle spalle, quanta ancora da farne

Queste sono solo storie, io amo raccontarle

Ma da quant'è che non guardi su

Non dovevamo vederci più

Guido senza meta con quel disco in loop

In tasca ho cinque euro e un pacchetto di Winston blu

Hai visto bene come vivo

Come posso spiegarti come scrivo

Per cambiare basterebbe un tentativo

E intanto un altro giorno è finito

Toen ik mijn ogen opendeed, was het laat in de nacht

Ik herinner me niets meer, het waren de jaren tachtig

Die van Craxi en high finance, dromend van Manhattan

Geesten in parken met naalden in hun armen

Italië dat met drie tegen één wint op het WK in Spanje

Het Italië van Pertini, van Zoff, dat van Smaila

Rino Gaetano verlaat Aida zonder afscheid te nemen

Bologna springt terwijl een Dalla-plaat speelt

Het was Italië in tijden van overvloed

Het Italië van "hou je mond, vul je buik"

Stille Zondag, Gazzetta en Fernet Branca

De wereld verandert en de klassenstrijd is aan de bar.

niet op het plein

Ze hebben me gedoopt tussen de zee en het platteland

Zalig water tussen de zoutpannen en het strand

Een kind kent het kwaad niet, kan er geen gezicht op plakken

Ik teken glimlachen op stukjes papier

Mijn vader werkte en had niets op zak

Mijn moeder bleef thuis met mijn zus op haar buik

Ik wilde hier al ontsnappen

Wie weet wat mijn vader dacht op mijn leeftijd

Maar het is lang geleden dat je opkeek

We mochten elkaar niet meer zien

Ik rijd doelloos met die lusvormige schijf

In mijn zak heb ik vijf euro en een pakje blauwe Winstons

Je hebt goed gezien hoe ik leef

Hoe kan ik je uitleggen hoe ik schrijf

Een poging zou genoeg zijn om te veranderen

En in de tussentijd is er weer een dag voorbij

En ik rende over de weilanden, mijn kleren waren gescheurd

De snoepjes, de attracties, de ijsjes, de zomers in de lanen

Basisschool, dictaten, Baggio en Schillaci

Je hebt geleerd om slim te worden of je rekende op verstoppertje

In het voorjaar op de fiets zonder handen, dan word je in de winter ziek

Gele bladeren schilderden de takken in de herfst

Ze zeiden "jullie zijn allemaal hetzelfde", maar ze logen tegen ons

Wie is geboren met niets in de hand, wie heeft poker geserveerd

De eerste kus, het eerste schot met een verboden smaak

Toen stierf mijn vader zonder waarschuwing

Die dag werd de achtergrond grijs

Je wereld verandert plotseling, ik heb afscheid genomen van de haven, ik ben verhuisd

Heb je ooit iets gevoeld?

Weet je, het doet ontzettend pijn

Sterven voor de feestdagen op eerste kerstdag

Het is jouw geschenk om uit te pakken, stelde ik me vliegen voor

Ik klampte me vast aan de lucht en vergat terug te komen

In de klas zeiden ze: "Word volwassen, ga nu naar buiten"

Ik praat nog steeds tegen muren omdat ze weten hoe ze geheimen moeten bewaren

En ja, ik wilde hier ontsnappen

Wie weet wat mijn vader dacht op mijn leeftijd

Ik ben de zoon van Mauro en Tiziana, van hun bloed

Kinderen van Gastone en Verdiana, van Maria en Walter

Hoe ver achter, hoeveel nog te gaan

Dit zijn maar verhalen, ik vertel ze graag

Maar het is lang geleden dat je opkeek

We mochten elkaar niet meer zien

Ik rijd doelloos met die lusvormige schijf

In mijn zak heb ik vijf euro en een pakje blauwe Winstons

Je hebt goed gezien hoe ik leef

Hoe kan ik je uitleggen hoe ik schrijf

Een poging zou genoeg zijn om te veranderen

En in de tussentijd is er weer een dag voorbij