Исповедь... - Многоточие

Скажи куда уходят мои дни, Бог

Ведь людям больше не понятна значимость слов

Некому понять поэтические взгляды на мир

Я не могу нести ложь и потому не кумир

Миллионы людей без идей,

Чьими головами правит бытовая жизнь

Эй, люди!

Подождите меня, куда вы спешите?

За билетами в рай, тогда я – пас, нету денег

Всю жизнь проторчать в очереди не хочу я,

В конце получу я, что заслужу

Бог, неужели всё так просто?

Но ведь это корыстно!

Моя боль заставляет других смеяться

Думают, что победили,

А я требую суда у Тебя,

Ведь я один перед Тобой

И мне нечего терять, ведь я с Тобой,

Я с Тобой!

О, Мой Бог…

Двадцать три года борьбы с самим собой

Сколько мёртвых идей осталось за спиной

Сколько мёртвых людей покоится в Твоей земле,

Но я ещё жив, и я не в их числе!

Я благодарен Тебе, Бог, за то, что Ты

Не покидал никогда, не сжигал мосты

До тех пор пока моё сердце будет биться –

Невозможно моей лирике остановиться!

Я не из тех людей, что опускают руки,

Что при неудаче поджав хвост пропадают словно суки

Боль – это моё второе имя, но я не сдаюсь,

Приглядись – я тебе улыбаюсь

Поднимаюсь выше заданных рамок,

Строя на песке своих надежд словами каменный замок,

Где птица вечной любви мне тихо шепчет: ты смог,

Где я останусь с Тобой, Мой Бог!

Vertel me waar mijn dagen heen gaan, God

Mensen begrijpen immers de betekenis van woorden niet meer

Niemand die de poëtische kijk op de wereld begrijpt

Ik kan een leugen niet verdragen en daarom geen idool

Miljoenen mensen zonder ideeën

Wiens hoofden het dagelijks leven beheersen?

Hoi mensen!

Wacht op me, waar heb je haast?

Voor kaartjes naar de hemel, dan pas ik, er is geen geld

Ik wil niet mijn hele leven in de rij staan

Uiteindelijk zal ik krijgen wat ik verdien

God, is het echt zo simpel?

Maar het is winstgevend!

Mijn pijn maakt anderen aan het lachen

Denk dat ze gewonnen hebben

En ik eis oordeel van U,

Omdat ik alleen voor je sta

En ik heb niets te verliezen, want ik ben bij U,

Ik deel je mening!

O mijn God…

Drieëntwintig jaar vechten met mezelf

Hoeveel dode ideeën zijn achtergelaten?

Hoeveel doden rusten er in Uw land,

Maar ik leef nog, en ik ben niet een van hen!

Ik dank U, God, dat U

Nooit weggegaan, nooit bruggen verbrand

Zolang mijn hart blijft kloppen

Kan mijn teksten niet stoppen!

Ik ben niet een van die mensen die opgeven

Dat in geval van mislukking de staart tussen hun benen verdwijnt als teven

Pijn is mijn tweede naam, maar ik geef niet op

Kijk eens - ik lach naar je

Ik stijg boven de gestelde limieten uit,

Voortbouwend op het zand van hun hoop met woorden een stenen kasteel,

Waar de vogel van de eeuwige liefde zachtjes tegen me fluistert: je zou kunnen,

Waar zal ik bij U blijven, mijn God!