Щемит в душе тоска - Многоточие

На сердце боль, взгляд смотрит в небо

Ждет ответа

Душа не верит в то, что нету,

Тебя уже нету…

Щемит в душе тоска, да синий сигаретный дым

Въедается в глаза, как будто слезы пытаясь выжать

Я помню, как когда-то мы клялись отомстить

Друг за друга, если что не так, так мои руки в крови

Я помню дни, когда с тобой мы были детьми,

Два оборванца с улицы, из неудачной семьи

Свои мечты хранили под ударами дубинок мусоров,

От их ударов терялся смысл их слов:

«Не воруй», «не кради», «умри, паскуда, умри»

Кричали они нам на ухо, забив нас до крови

Сквозь боль и слезы в руке сжимая ломтик хлеба,

Прошли вдвоем сквозь детство, ненавидя небо

Нас было двое, как два щенка в огромном мире,

Знали только, как украсть, да так чтобы не посадили,

Нас не учили, в карманы деньги не совали,

И чем могли лишь мы друг другу все время помогали…

На сердце боль, взгляд смотрит в небо

Ждет ответа

Душа не верит в то, что нету,

Тебя уже нету…

Как мне объяснить всю эту боль на душе,

Как мне сделать так, чтобы время повернулось вспять?

Взять и отнять, сломать две жизни одной пулей,

«При попытке к бегству» - ублюдки доложили так.

Тебя не стало, когда уже пришло начало

Тому, о чем с тобой мечтали мы, дойти осталось мало,

Мечта бежала, но споткнулась и упала

Двумя трупами твоих убийц вокруг меня она стонала

Я знал – шакалы скоро будут здесь,

По хую на них, ведь уже совершена месть!

Дуло у виска, что делать мне на этом свете

Умереть, не познав счастья, на замызганном паркете?

Дети улиц, рожденные познать несчастья,

Не знают, как на них насрали сверху наши власти

Здрасьте и прощайте, я жить так больше не хочу,

Я сыт по горло вашей властью, я ухожу…

Pijn in het hart, kijk naar de lucht

Wachten op een antwoord

De ziel gelooft niet in wat niet is,

Jij bent niet langer...

Het doet pijn in de ziel verlangen, ja blauwe sigarettenrook

Eet in de ogen, alsof hij probeert de tranen eruit te persen

Ik herinner me hoe we ooit wraak zwoeren

Voor elkaar, als er iets mis gaat, dan zitten mijn handen onder het bloed

Ik herinner me de dagen dat jij en ik kinderen waren

Twee lompen van de straat, van een mislukte familie

Ze hielden hun dromen onder de slagen van stokken afval,

Door hun slagen ging de betekenis van hun woorden verloren:

"Niet stelen", "niet stelen", "sterf, klootzak, sterf"

Ze schreeuwden in ons oor en slachtten ons af tot in het bloed

Door pijn en tranen in mijn hand, knijpend in een sneetje brood,

Samen gingen we door de kindertijd, de lucht haten

We waren met z'n tweeën, als twee puppy's in een grote wereld,

Ze wisten alleen hoe ze moesten stelen, zodat ze niet gevangen zouden worden,

Ze leerden ons niets, ze stopten geen geld in hun zakken,

En hoe konden we elkaar de hele tijd helpen...

Pijn in het hart, kijk naar de lucht

Wachten op een antwoord

De ziel gelooft niet in wat niet is,

Jij bent niet langer...

Hoe kan ik al deze pijn in mijn ziel verklaren?

Hoe kan ik de tijd terugdraaien?

Take and take away, breek twee levens met één kogel

"Bij het proberen te ontsnappen" - meldden de klootzakken.

Je was weg toen het begin al was gekomen

Waar we met jou over gedroomd hebben is niet genoeg om te bereiken,

De droom liep, maar struikelde en viel

Met twee lijken van je moordenaars om me heen kreunde ze

Ik wist dat de jakhalzen snel hier zouden zijn

Fuck ze, wraak is al gepleegd!

Het vat bij de tempel, wat moet ik doen in deze wereld

Sterven zonder het geluk te kennen, op een smerig parket?

Kinderen van de straat, geboren om ongeluk te kennen

Ze weten niet hoe onze autoriteiten van boven op hen schijten

Hallo en tot ziens, ik wil niet meer zo leven

Ik heb genoeg van je macht, ik vertrek...