Для живых... - Многоточие

Многоточие...

Два ноль ноль два, второй удар, бля!

Покажи мне правду в океане лжи,

Отыщи мне ложь в зеркале смерти,

Расскажи как жить, умирая каждый день.

Я не хочу быть, если приходится небыть

Не понимаю как люди убивают друг друга,

Не понимаю зачем на любовь вешают ценник

Ненавижу когда разговор прерывают фразами типо

"Есть где замутить? меня кумарит, умираю..."

Да пошёл ты!

Иди лечись

Помощника во мне увидел?!

Глаза раскрой, прихожанин!

Я не из твоего теста слеплен, так что слейся отсюда быстрей,

Пока еще дышишь...

Я знаю что стоит кинуть горсть земли на гроб друга

Многоточие на венах, круговая порука в умах

Я знаю, что мои слова для кого то будто горохом об стены

А я не для мёртвых ору - для живых!

Ради памяти мёртвых ору для живых

Ради памяти мёртвых ору для живых

Ради памяти мёртвых ору для живых

Ради памяти мёртвых а

Ради памяти мёртвых ору для живых

Ради памяти мёртвых ору для живых

Ради памяти мёртвых ору для живых

Ради памяти мёртвых ради памяти мёртвых...

Ради памяти мёртвых многоточие в душе забито,

Ничто не забыто,

Память крышкой гроба не прикрыта, кому та ссадина в душе кому

утрата море злата принесёт, и он не брезгуя берёт, уносит.

Неся свой крест мы не оглянемся назад не нужно смотреть на прошлое,

Возвышенное, пошлое, но всё таки продажное и от того не важное,

А падать в одну яму дважды это не серьёзно даже.

Так и почём же безболезненная смерть в том мире,

Где умирая только люди рассуждают шире,

Где беспощадно время строит новые преграды,

Где брат кидает брата, за корабль без возврата

Где только чёрное и белое, Герасим и план

Где есть своё веселье, но без пива это бедлам,

Где расслабление, сколько не дай, а все в запарах

Где воплями о мёртвых живых будить приходится

Мы - Многоточие.

Мы говорим про то, что видим, нам глаза закрыть без пользы, только напрягаться, дядька.

Я не хочу своих друзей увидеть в цинковых гробах, последний раз тебе вот моё слово.

Война - это дерьмо политиков и нам его расхлёбывать ценою жизни сотен тысяч?!

Высечь памятник лет через пять, и всё забыть?.Ты скажешь мне я конъюнктурщик, тогда быстрей ответь кто ты дерьмо,

Скажу одно: вернись солдат быстрей домой, отправь туда своего сына.

Быть может ты поймёшь тогда, что стоят слёзы матерей, теряющих своих детей из-за таких как ты политических блядей!

stippen...

Twee nul nul twee, tweede hit, verdomme!

Toon me de waarheid in de oceaan van leugens

Vind me ligt in de spiegel van de dood

Vertel me hoe ik moet leven, elke dag sterven.

Ik wil niet zijn als ik niet moet zijn

Ik begrijp niet hoe mensen elkaar vermoorden

Ik begrijp niet waarom ze een prijskaartje aan liefde hangen

Ik haat het als gesprekken worden onderbroken door zinnen als

"Is er iets om wakker te schudden? Ik ben Kumar, ik ga dood..."

Ja, je bent gegaan!

Ga je laten behandelen

Heb je mijn helper gezien?

Open uw ogen, parochiaan!

Ik ben niet gemaakt van jouw deeg, dus ga hier snel weg,

Terwijl je nog ademt...

Ik weet dat het de moeite waard is om een ​​handvol aarde op de doodskist van een vriend te gooien

Stippen op de aderen, wederzijdse verantwoordelijkheid in het hoofd

Ik weet dat mijn woorden voor iemand als erwten tegen de muur zijn.

En ik schreeuw niet voor de doden - voor de levenden!

Voor de herinnering aan de doden, schreeuw voor de levenden

Voor de herinnering aan de doden, schreeuw voor de levenden

Voor de herinnering aan de doden, schreeuw voor de levenden

Voor de herinnering aan de doden

Voor de herinnering aan de doden, schreeuw voor de levenden

Voor de herinnering aan de doden, schreeuw voor de levenden

Voor de herinnering aan de doden, schreeuw voor de levenden

Voor de herinnering aan de doden Voor de herinnering aan de doden...

Ter wille van de herinnering aan de doden is de ellips in de ziel verstopt,

Niets wordt vergeten

De herinnering aan de kist is niet bedekt, aan wie die schaafwond in de ziel aan wie?

het verlies van een zee van goud zal brengen, en hij minacht niet om te nemen, neemt weg.

Als we ons kruis dragen, kijken we niet achterom, we hoeven niet naar het verleden te kijken,

Subliem, vulgair, maar toch corrupt en daarom niet belangrijk,

En twee keer in hetzelfde gat vallen is niet eens ernstig.

Dus hoeveel kost een pijnloze dood in die wereld,

Waar, bij het sterven, alleen mensen ruimer denken,

Waar de tijd genadeloos nieuwe barrières opwerpt,

Waar broer broer gooit, voor een schip zonder terugkeer

Waar alleen zwart en wit, Gerasim en het plan

Waar plezier is, maar zonder bier is het bedlam,

Waar is de ontspanning, hoeveel geef niet, maar alles staat in de stoom

Waar je de levenden moet wekken met kreten van de doden

Wij zijn stippen.

We praten over wat we zien, we sluiten onze ogen tevergeefs, gewoon spannen, oom.

Ik wil mijn vrienden niet in zinken doodskisten zien, dit is mijn laatste woord aan jou.

Oorlog is de onzin van politici en we moeten het ontwarren ten koste van honderdduizenden mensenlevens?!

Over vijf jaar een monument kerven en alles vergeten?

Ik zal één ding zeggen: breng de soldaat snel naar huis, stuur je zoon daarheen.

Misschien begrijp je dan dat de tranen van moeders die hun kinderen verliezen door politieke hoeren zoals jij het waard zijn!