Зеленый прокурор - Михаил Круг

Прокурору зелёному — слава!

Лёха в городе в бесте сидит,

Есть у Лёхи вино и есть лярвы,

И покушать большой аппетит.

Но не можно на улицу Лёхе —

Ну, а это ему как серпом.

Свежесть лета почуя на вздохе,

Лёха ставни открыл вечерком.

И вскружила свобода немного —

Он задумал пойти погулять,

Для блезиру прикинулся строго,

Взял наган, если что, пострелять.

Лёху бабы безумно любили.

В Лёхе был озорной огонёк,

И когда ему срок накрутили,

С ним любая пошла бы на срок!

Что ему там в башку залетело?

Девку в форме ментовской засёк,

Как эсэсовка шла из отдела.

Что ты, Лёха!

Повяжут — и срок!

Вздумал Лёха её нашампурить —

О, рисковая дурья башка!

-

И сумел-таки мозги запудрить,

Ей про звёзды задвинул лишка.

Проводил ту ворону до дома,

Комплименты развесил с умом.

Согласилась на стрелку кулема.

Ох, понравился ей астроном!

Прихиляла она при параде,

Даже раньше на десять минут.

Ой, не смейтесь же вы, Бога ради,

А то Лёху сейчас заметут!

Лёха долго не любит супонить.

На пороге, разинув свой рот,

Телеш крикнул: «Смотри-ка, Японец,

Лёха ж в гости ментовку ведёт!»

Телеш ноги по-быстрому сделал,

Что-то Лехе напомнил про СПИД.

А за Лёхой уж хвост из отдела,

Шпик ментовский за Лёхой следит.

Поломалась для виду девица,

Но недолго — разделась, легла.

Лёха сунул — и в ванну помыться…

И она его снова ждала,

Распахнув на софе одеяло.

Она слышит за дверью шаги:

«Наконец-то!

А то заскучала!»

—

В голове побежали круги…

Кто бы видел её удивленье:

Обпоровшись, как видимо, груш,

В бронежилете, во всём снаряжении

«Руки вверх!»

— ей приказывал муж!

Опер Рогов секунду подумал:

Пристрелить эту блядь или как…

Но потом между ног смачно плюнул

И сержанту заехал в шнопак.

Тут же с ним, опустив автоматы,

Свои взгляды уставя на пол,

Из ОМОНа стояли ребята.

Астроном огородом ушёл.

Если Лёха задумал что сделать,

Значит, сделает, — что говорить!

Не впервой огородами бегать!

С детства Лёха любил пошалить.

Glorie aan de groene aanklager!

Lyokha zit in de beste van de stad,

Lyokha heeft wijn en larven,

En eet een grote eetlust.

Maar je kunt niet naar Lyohe Street gaan...

Nou, dit is als een sikkel voor hem.

De frisheid van de zomer voelend op de zucht,

Lyokha opende 's avonds de luiken.

En de vrijheid werd een beetje -

Hij besloot te gaan wandelen,

Want bleziru deed alsof het strikt was,

Ik nam een ​​revolver, als er iets is, schiet.

De vrouwen waren smoorverliefd op Lyokha.

Er was een ondeugende vonk in Lyokha,

En toen hij werd veroordeeld,

Met hem zou iedereen naar het ambt gaan!

Wat ging daar in zijn hoofd om?

Een meisje in de vorm van een gevlekte agent,

Hoe de SS van de afdeling kwam.

Wat ben jij, Lyokha!

Ze zullen gelijken - en de termijn!

Lyokha besloot haar te wassen -

Oh, riskant dwaas hoofd!

-

En hij slaagde erin zijn hersens te poederen,

Ze duwde het teveel over de sterren.

Hij begeleidde die kraai naar het huis,

Complimenten hingen wijselijk.

Akkoord om de kulem te schieten.

Oh, ze hield van de astronoom!

Ze snoof op de parade,

Zelfs tien minuten eerder.

Oh, lach niet, in godsnaam,

En dan wordt Lyokha nu opgemerkt!

Lyokha houdt niet van supon voor een lange tijd.

Op de drempel, met je mond open,

Telesh schreeuwde: “Kijk, Japanner,

Lyokha brengt een agent op bezoek!”

Telesh benen snel gemaakt,

Iets wat Lekh herinnerde aan aids.

En voor Lyokha, de staart van de afdeling,

De spion van de politie volgt Lyokha.

Het meisje brak voor de geest,

Maar niet voor lang - uitgekleed, gaan liggen.

Lyokha stopt het erin - en wast zich in het bad ...

En ze wachtte weer op hem

Ik gooide de deken op de bank open.

Ze hoort voetstappen buiten de deur:

"Tenslotte!

En toen verveelde ik me!”

—

Cirkels liepen door mijn hoofd...

Wie zou haar hebben zien verrassen:

Ontwortelde, blijkbaar, peren,

In kogelvrije vesten, in alle uitrusting

"Handen omhoog!"

- haar man heeft haar besteld!

Oper Rogov dacht even na:

Schiet die teef neer of wat dan ook...

Maar toen spuugde hij heerlijk tussen zijn benen

En de sergeant reed de shnopak binnen.

Daar bij hem, de machinegeweren neerlatend,

Met je ogen naar de grond staren,

Er waren jongens van de OMON.

De astronoom verliet de tuin.

Als Lyokha nadacht over wat te doen,

Dus hij zal het doen - wat te zeggen!

Niet de eerste keer om tuinen te runnen!

Van kinds af aan hield Lyokha ervan om grappen uit te halen.