Ностальгия о будущей любви - Михаил Круг

Я не старый, но поверь уже седой в нашей жизни ничему не удивляюсь.

Вдруг припал к девчонке всей своей душой и что случилось, ничего не понимаю.

И я ждал и думал - может это зря.

Не бывает в жизни то что не бывает.

Чтобы вдруг в дождливый вечер сентября меня кто-то своим сердцем согревает.

Холодный вечер осенней сказки и лунной ночью, моросящий звонкий дождь.

Он шепчет мне, что я у женщин вечный гость.

Хоть поздний час, а я вот жду что ты придешь.

Под звон дождя ну не сегодня - завтра хоть.

Постучали, я открыл - а там она "Извините бога ради что так поздно".

Я лишь только разобрал - "Мне не до сна и одной так нелегко смотреть на звезды".

И она мне со слезами рассказала, потому что не могла уже молчать:

"Я за дверью целый вечер простояла, плакала и не решалась постучать."

Холодный вечер осенней сказки и лунной ночью, моросящий звонкий дождь.

Он шепчет мне, что я у женщин вечный гость.

Хоть поздний час, а я вот жду что ты придешь.

Под звон дождя ну не сегодня - завтра хоть.

Ik ben niet oud, maar geloof me, ik ben al grijs in ons leven, ik verbaas me nergens over.

Opeens klampte ik me met heel mijn ziel aan het meisje vast en wat er gebeurde, ik begrijp er niets van.

En ik wachtte en dacht - misschien is het tevergeefs.

Er is niets in het leven dat niet gebeurt.

Zodat iemand mij op een regenachtige avond in september plotseling met zijn hart verwarmt.

Een koude avond van een herfstsprookje en een maanverlichte nacht, miezerige rinkelende regen.

Hij fluistert me toe dat ik een eeuwige gast ben bij vrouwen.

Ook al is het laat, ik wacht tot je komt.

Op het geluid van regen, nou ja, niet vandaag - morgen tenminste.

Ze klopten, ik deed open - en daar zei ze: "Vergeef me in godsnaam dat het zo laat is."

Ik heb net gezoend - "Ik ben niet in slaap en het is zo moeilijk om alleen naar de sterren te kijken."

En ze vertelde me met tranen, omdat ze niet langer kon zwijgen:

"Ik stond de hele avond voor de deur, huilend en durfde niet aan te kloppen."

Een koude avond van een herfstsprookje en een maanverlichte nacht, miezerige rinkelende regen.

Hij fluistert me toe dat ik een eeuwige gast ben bij vrouwen.

Ook al is het laat, ik wacht tot je komt.

Op het geluid van regen, nou ja, niet vandaag - morgen tenminste.