Пожелтевший лист - Михаил Круг

Я пел под гитару, а ты по карманам,

И руки по локти, да пусто до самого дна,

Я пропустил через горло глоток окаянной,

Сплюнул с презреньем, и рявкнул, живи мол одна,

Ты мою жизнь от рубля распустила, по ветру,

Сердце в осколки разбила в воскресную рань,

Этим внесла в свою жизнь, препозорную лепту,

Душу хоть богу отдай, а ты всё-таки дрянь,

Вроде иду я один босиком, по Советской,

Где три берёзы, где небо подпёр обелиск,

Чувствую взгляд твой, назад обернулся я резко,

И лишь увидил, как кружит осиновый лист,

Лист пожелтевший под ноги прохожим ложится,

В самую грязь, под подошвы обшарпаных ног,

Словно меня приласкавшая ночью, девица,

Просит, мой милый останься ещё на чуток,

Я перед зеркалом, лист тот моё отраженье,

Где-то слетел, а откуда не помню уже,

Как в новобрачную ночь, не хватает терпенья,

Если увижу девчонку в одном неглиже,

В лирику бью, только часто с отмашкой бывает,

Вот она грань и за ней уже можно рыдать,

Переступаю, да только в душе утихает,

Гаснет по тихой, и всё же аккорд, надо брать.

Ik zong met een gitaar, en jij in je zakken,

En handen tot de ellebogen, maar leeg tot op de bodem,

Ik liet een slok van de verdoemden door mijn keel gaan,

Hij spuugde met minachting en blafte, zeggen ze, woon alleen,

Je ontbond mijn leven van de roebel, in de wind,

Brak mijn hart in stukken op zondagochtend,

Hiermee bracht ze een schandelijke bijdrage in haar leven,

Geef je ziel aan God, maar je bent nog steeds onzin,

Het lijkt alsof ik alleen op blote voeten loop, langs de Sovjet,

Waar zijn de drie berken, waar de obelisk de hemel steunde,

Ik voel je blik, ik keerde me scherp terug,

En alleen ik zag hoe het espenblad ronddraaide,

Een vergeeld blad ligt onder de voeten van voorbijgangers,

In het vuil, onder de zolen van armoedige voeten,

Als een meisje dat me 's nachts streelt,

Hij vraagt, mijn liefste, blijf nog even,

Ik sta voor een spiegel, dat blad is mijn weerspiegeling,

Ik vloog ergens heen, maar ik weet niet meer waar,

Zoals op een pasgetrouwde nacht, is er niet genoeg geduld,

Als ik een meisje in één negligé zie,

Ik raakte de teksten, maar het gebeurt vaak met een groen licht,

Hier is het de rand en daarachter kun je al snikken,

Ik kruis, maar alleen in mijn ziel kalmeert het,

Het gaat stilletjes uit, en toch moet het akkoord worden genomen.