Мой сосед - Михаил Круг

Сосед мой как хлебнёт вина всё говорит: «Война, война…» и сколько жизней

унесло и не сложилось.

А День Победы подойдёт — наденет ордена и пьёт, и плачет тихо, вспоминает,

как им жилось.

Как помнит мать, черты лица и похоронку на отца, и как в шестнадцать убежал на

фронт с Витюхой,

Как Витька крикнул: «Вперёд, за…» и разорвало на глазах, а хоронила

незнакомая старуха.

И как лежал в госпиталях, комбат как умер на руках и как контузило в апреле под

Берлином.

Как в детстве змея запускал, в войну с мальчишками играл и как зимой крючком

цеплялся за машины.

В войну играл — как будто знал: подрос чуть-чуть — на фронт попал.

Война из детства здорово в жизни пригодилась.

А многие по одному играли до войны в тюрьму, их очень мало со штрафбата

возвратилось.

Он вспоминал, когда пришёл, мать приготовила на стол два огурца солёных,

сахар и горбушку.

Как плакала в пустой рукав и всё смотрела, губы сжав, как он одной рукой пил из

отцовской кружки.

Потом пришла Витюхи мать, и Витьку стали поминать, как ей отдал Витюхин

старенький кисет.

Она ушла домой в слезах, кисет к груди рукой прижав, и всё горел в её окне

полночный свет.

И уложив его в кровать, всю ночь сидела рядом мать, потом пошла стирать на

речку гимнастёрку.

Хлыстом хлыстнул вдали пастух, за речкой сипло пел петух, взлетев на ржавый

бензобак тридцать четвёрки.

Зачем же пьёт уж столько лет безрукий ветеран-сосед, и нафталином пахнут звёзды

и медали?

Стоит у Волги обелиск, на батьку похоронный лист, и улыбается на фото главком

Сталин…

Mijn buurman, zodra hij een slok wijn neemt, zegt steeds: "Oorlog, oorlog ..." en hoeveel levens

weggevoerd en niet gelukt.

En Victory Day zal komen - hij zal bevelen geven en drinken, en stilletjes huilen, herinnert zich

hoe ze leefden.

Zoals zijn moeder zich herinnert, de gelaatstrekken en de begrafenis van zijn vader, en hoe hij op zijn zestiende wegliep naar...

front met Vityukha,

Hoe Vitka riep: "Vooruit, voor ..." en verscheurde voor mijn ogen, en begraven

onbekende oude vrouw.

En hoe hij in ziekenhuizen lag, hoe de bataljonscommandant op zijn handen stierf en hoe hij in april onder

Berlijn.

Hoe hij in zijn jeugd een slang lanceerde, oorlog speelde met jongens en hoe hij in de winter moest haken

vast aan auto's.

Ik speelde in de oorlog - alsof ik het wist: ik ben een beetje opgegroeid - ik kwam naar het front.

De oorlog uit de kindertijd kwam goed van pas in het leven.

En velen speelden één voor één voor de oorlog in de gevangenis, er zijn er maar heel weinig van het strafbataljon

teruggekeerd.

Hij herinnerde zich dat toen hij kwam, zijn moeder twee ingelegde komkommers op tafel zette,

suiker en bultrug.

Hoe ze huilde in een lege mouw en alles gadesloeg, haar lippen op elkaar tuitend, hoe hij dronk...

vaders mok.

Toen kwam Vityukha's moeder, en ze begonnen te herdenken hoe Vityukhin haar had gegeven

oud zakje.

Ze ging in tranen naar huis, drukte haar hand tegen haar borst en alles brandde in haar raam.

middernacht licht.

En nadat hij hem naar bed had gebracht, zat zijn moeder de hele nacht naast hem, toen ging ze zich wassen

rivier gymnast.

Een herder sloeg in de verte, een haan kraaide schor over de rivier en vloog omhoog op een roestige

gastank vierendertig.

Waarom drinkt een veteraan zonder armen al zoveel jaren en ruiken de sterren naar mottenballen?

en medailles?

Er is een obelisk in de buurt van de Wolga, een begrafenislijst voor de vader, en de opperbevelhebber glimlacht op de foto

stalin...