День как день - Михаил Круг

День как день, так же весело

Шуршит в саду листва,

Ведь до осени еще ей Жить и жить…

Дым из пепельницы тлевших сигарет,

А в душе, а я в душе не верю, нет

Мы молчим, и никто не знает

Что и как сказать,

То, что каждый тонко чувствует в себе,

Жизнь к тебе несправедливою была,

И в душе, не смолкая

Все звенят колокола…

Кто-то пьет, кто-то крепится,

Но слезы не сдержать…

По-маленьку, по-тихоньку сознаешь,

Как тепло от слова доброго «Привет!»,

На душе, да только вот ответа нет…

На холме фотография и четные цветы,

Тоже срезанные с каплями росы,

На которые не прилетит пчела,

А в душе, не смолкая

Все звенят колокола…

Песня посвящается пацанам

Которых с нами нет…

Dag zoals dag, net zo leuk

Bladeren ritselen in de tuin,

Tot de herfst moet ze immers nog leven en leven...

Rook uit een asbak van smeulende sigaretten,

Maar in mijn ziel, maar in mijn ziel geloof ik niet, nee

We zijn stil en niemand weet het

Wat en hoe te zeggen?

Wat iedereen subtiel in zichzelf voelt,

Het leven is oneerlijk voor je geweest

En in de ziel, niet stil

Alle klokken luiden...

Iemand drinkt, iemand maakt vast,

Maar de tranen zijn niet te bedwingen...

Beetje bij beetje, beetje bij beetje realiseer je je

Hoe warm is het van het vriendelijke woord "Hallo!",

In mijn hart, ja, maar er is geen antwoord ...

Op de heuvel staat een foto en zelfs bloemen,

Ook gesneden met dauwdruppels,

waarop de bij niet zal vliegen,

En in de ziel, niet stil

Alle klokken luiden...

Het lied is opgedragen aan de jongens

Die niet bij ons zijn...