Boston - Mick Flannery

2010 in boston town

the leaves are golden brown

we take the kids to town

to see the fair

big wheel is turning round

hear that homely sound

we’re walking through the crowd

in the evening air

see our boy hold his sister near

until they’re in the clear

you whisper in my ear

that one’s going to heaven

You’ve no idea do you

what i’ll do for you

to have so much to lose

is the only feeling

I ran around my time

I stood in every line

i couldnt stop my mind

from dreaming of you

and when i laid eyes on you

I knew that race was through

and when i spoke to you

I told it so

you said 'I think you’re a fool

and I said 'i know you do'

but I’d run away with you

if you ask me nicely

You’ve no idea do you

what i’ll do for you

to have so much to lose

is the only feeling

2050 boston town

the son is sitting down

its the only feeling now

2010 in Boston

de bladeren zijn goudbruin

we nemen de kinderen mee naar de stad

om de kermis te zien

het grote wiel draait rond

hoor dat huiselijke geluid

we lopen door de menigte

in de avondlucht

zie onze jongen zijn zus dichtbij houden

totdat ze duidelijk zijn

je fluistert in mijn oor

die gaat naar de hemel

Je hebt geen idee hè?

wat ik voor je zal doen

om zoveel te verliezen te hebben

is het enige gevoel

Ik liep rond mijn tijd

Ik stond in elke rij

ik kon mijn gedachten niet stoppen

van dromen van jou

en toen ik je zag

Ik wist dat de race voorbij was

en toen ik met je sprak

Ik zei het toch

je zei 'ik denk dat je een dwaas bent'

en ik zei 'ik weet dat je dat doet'

maar ik zou met je weglopen

als je het mij vriendelijk vraagt

Je hebt geen idee hè?

wat ik voor je zal doen

om zoveel te verliezen te hebben

is het enige gevoel

Boston stad 2050

de zoon gaat zitten

het is nu het enige gevoel