49477 - METRICKZ

Fourty-Nine mein Territorium, beweg' mich wie ein Alphatier

Kenn' jede Straße, so als wäre sie ein Teil von mir

Es war ein schwerer Weg, ich traute ein paar falschen Menschen

Doch bin nie umgekehrt, auch nicht auf der halben Strecke

Von der Polizei weg durch meine City renn’n

Junge, mein Leben war kein Disneyland

Ich kann mich erinnern, wie ich dich gefragt hab', wie du heißt

Das erste Mal begriffen, was es heißt verliebt zu sein

Die erste Trennung, als du sagtest, «Wir sind zu verschieden»

War vergleichbar mit dem ersten Auf-die-Fresse-kriegen

Manche Dinge damals hätt' ich lieber ausradiert

Doch diese Kratzer auf der Seele, sie gehör'n auch zu mir

Liebe ihren Schmutz und jeden Kieselstein

Bin manchmal weg, doch sie weiß, ich komm' wieder heim

Ich kann nicht ohne sie, ich muss von ihr ein Teil sein

Meine Stadt ohne Skyline

Viele sind gegang’n und wenige geblieben

Doch ich bleib' in 49 477

Vom Tecklenburger Damm bis zu meiner ersten Liebe

Alles war hier in 49 477

Viele sind gegang’n und wenige geblieben

Doch ich bleib' in 49 477

Vom Tecklenburger Damm bis zu meiner ersten Liebe

Alles war hier in 49 477

Ich liebe meine Stadt und sie liebt mich zurück

Immer wenn ich falle, sagt sie, «Mach dich nicht verrückt»

Fourty-Nine steht hinter mir, so wie ein Bataillon

Denn mein Herz schlägt nur mit dieser Stadt synchron

Ich bin hier groß geworden, hab' mich entwickeln könn'n

Führte Kriege, aber nichts hat mich vernichten könn'n

Sie hör'n den Motor und das Fauchen der V8-Maschine

Mann, ich bin draußen, wenn das Mondlicht sich im Aasee spiegelt

Ich bin draußen wie ein Wolf, der sich nicht schützen braucht

Doch Mama sagt zu mir, «Mein Kind, pass auf dein’n Rücken auf!»

Keine Freunde, hab' nur Brüder in mei’m Freundeskreis

Es ging vom Asphaltboden hoch bis in die Wolken rein

Heute schreibt die Presse, was aus meinem Traum wurde

Über ein’n Jung’n, der niemals aufgab und sich ausruhte

Mama weint immer vor Sorge, heute nur vor Stolz

Denn ihr Sohn ist aus 'nem andern Holz

Viele sind gegang’n und wenige geblieben

Doch ich bleib' in 49 477

Vom Tecklenburger Damm bis zu meiner ersten Liebe

Alles war hier in 49 477

Viele sind gegang’n und wenige geblieben

Doch ich bleib' in 49 477

Vom Tecklenburger Damm bis zu meiner ersten Liebe

Alles war hier in 49 477

«Four nine four seven seven»

Meine Stadt ohne Skyline

Ich kann nicht ohne sie, ich muss von ihr ein Teil sein

«Four nine four seven seven»

Von der Polizei weg durch meine City renn’n

Vom Asphaltboden hoch bis in die Wolken rein

Viele sind gegang’n und wenige geblieben

Doch ich bleib' in 49 477

Vom Tecklenburger Damm bis zu meiner ersten Liebe

Alles war hier in 49 477

Viele sind gegang’n und wenige geblieben

Doch ich bleib' in 49 477

Vom Tecklenburger Damm bis zu meiner ersten Liebe

Alles war hier in 49 477

Negenenveertig mijn territorium, beweeg als een alfa

Ken elke straat alsof het een deel van mij is

Het was een moeilijke weg, ik vertrouwde een paar verkeerde mensen

Maar ik keerde nooit terug, zelfs niet halverwege

Op de vlucht voor de politie door mijn stad

Jongen, mijn leven is niet Disneyland geweest

Ik kan me herinneren dat ik je vroeg hoe je heette

Voor het eerst besefte wat het betekent om verliefd te zijn

De eerste breuk toen je zei: "We zijn te verschillend"

Was alsof je voor de eerste keer in je gezicht werd geschopt

Ik had toen liever wat dingen gewist

Maar deze krassen op mijn ziel, ze zijn ook van mij

Houd van hun vuil en elke kiezelsteen?

Soms ben ik weg, maar ze weet dat ik weer naar huis zal komen

Ik kan niet zonder haar, ik moet een deel van haar zijn

Mijn stad zonder skyline

Velen zijn gegaan en weinigen zijn gebleven

Maar ik blijf in 49 477

Van Tecklenburger Damm tot mijn eerste liefde

Alles was hier in 49 477

Velen zijn gegaan en weinigen zijn gebleven

Maar ik blijf in 49 477

Van Tecklenburger Damm tot mijn eerste liefde

Alles was hier in 49 477

Ik hou van mijn stad en zij houdt ook van mij

Elke keer als ik val, zegt ze: "Maak je geen zorgen"

Negenenveertig staat achter me als een bataljon

Omdat mijn hart alleen synchroon klopt met deze stad

Ik ben hier opgegroeid en heb mezelf kunnen ontwikkelen

Ik voerde oorlogen, maar niets kon me vernietigen

Je hoort de motor en het sissen van de V8-motor

Man, ik ben buiten als het maanlicht weerkaatst op de Aasee

Ik ben buiten als een wolf die zichzelf niet hoeft te beschermen

Maar mama zegt tegen me: "Mijn kind, pas goed op je rug!"

Geen vrienden, heb alleen broers in mijn vriendenkring

Het ging van de asfaltvloer de wolken in

Vandaag schrijft de pers wat er van mijn droom is geworden

Over een jongen die nooit opgaf en rustte

Mama huilt altijd van zorgen, vandaag alleen van trots

Omdat haar zoon van ander materiaal is gemaakt

Velen zijn gegaan en weinigen zijn gebleven

Maar ik blijf in 49 477

Van Tecklenburger Damm tot mijn eerste liefde

Alles was hier in 49 477

Velen zijn gegaan en weinigen zijn gebleven

Maar ik blijf in 49 477

Van Tecklenburger Damm tot mijn eerste liefde

Alles was hier in 49 477

«Vier negen vier zeven zeven»

Mijn stad zonder skyline

Ik kan niet zonder haar, ik moet een deel van haar zijn

«Vier negen vier zeven zeven»

Op de vlucht voor de politie door mijn stad

Van de asfaltvloer de wolken in

Velen zijn gegaan en weinigen zijn gebleven

Maar ik blijf in 49 477

Van Tecklenburger Damm tot mijn eerste liefde

Alles was hier in 49 477

Velen zijn gegaan en weinigen zijn gebleven

Maar ik blijf in 49 477

Van Tecklenburger Damm tot mijn eerste liefde

Alles was hier in 49 477