Torn - Mayfield

I was caught up in the same routine of grinding out the day

Tearing my flesh apart

Trying to fight the urge to self-destruct

Where did the light go?

A daily sacrifice of my body and my mind

To get where I want to be

We’re all in this together to make something of this life

I won’t shed another drop of blood for you

And I won’t justify my reasons I’m not like you

Coerced into patterns of slavery

Conceded by meaningless gain

I can’t remember what its like to love

I’m not as patient as I used to be

As I once was

Don’t feel connected to anyone anymore

And I won’t fake this anymore

Is there still something good in me?

I feel demonic on the best of days

We shy away from our deepest desire

When there’s no spark of resolution in sight

So I’ll medicate myself until I fall asleep

Tell me you don’t do the same

Waking up to every sunrise and living on repeat

Is a deathly reaction to fear

So while you waste away your life

I’m after mine

This is not the life that I set up to live

And I can’t even escape myself

I’m holding on but still I’m losing my grip on this

There’s nothing left in me that you would want a fragment of

I’ll stay the clenching hands that tighten around your throat

I’ve sunken low, but I‘m ascending back to the surface

Ik zat vast in dezelfde routine om de dag door te komen

Mijn vlees uit elkaar scheuren

Proberen te vechten tegen de neiging tot zelfvernietiging

Waar is het licht gebleven?

Een dagelijks offer van mijn lichaam en mijn geest

Om te komen waar ik wil zijn

We doen dit allemaal samen om iets van dit leven te maken

Ik zal niet nog een druppel bloed voor je vergieten

En ik zal mijn redenen niet rechtvaardigen dat ik niet zoals jij ben

Gedwongen tot patronen van slavernij

Toegegeven door zinloze winst

Ik kan me niet herinneren hoe het is om lief te hebben

Ik ben niet meer zo geduldig als vroeger

Zoals ik ooit was

Voel je met niemand meer verbonden

En ik zal dit niet meer faken

Is er nog iets goeds in mij?

Ik voel me demonisch op de beste dagen

We gaan ons diepste verlangen uit de weg

Als er geen oplossing in zicht is

Dus ik zal mezelf medicijnen geven tot ik in slaap val

Zeg me dat je niet hetzelfde doet

Wakker worden met elke zonsopgang en leven op herhaling

Is een dodelijke reactie op angst

Dus terwijl jij je leven verspilt

ik zit achter de mijne aan

Dit is niet het leven dat ik heb ingesteld om te leven

En ik kan niet eens aan mezelf ontsnappen

Ik hou vol, maar toch verlies ik mijn grip op dit

Er is niets meer in mij waar je een fragment van zou willen hebben

Ik blijf de balde handen die zich om je keel klemmen

Ik ben laag gezonken, maar ik stijg terug naar de oppervlakte