Do You Miss Me? - Mayfield

I feel forgotten, left behind

In the wake of your new born life

There’s such a distance between us

It’s so hard to say this

I won’t force myself to make this right

We’re hanging by a thread

We all feel the same way

Longing for that perfect past to repeat itself

We forged a bond since birth, but I let this fade away

I’m just an afterthought of your memories and all that we used to be

We used to sit and talk

That’s all gone now

So I split the branch from stalk, and watch the dead limb fall like feathers to

the ground

The steps I was meant to walk in washed away

So I walk alone along this winding road

Fuck the way things are today;

I miss your loving arms

But you made a bed with another love and I just can’t match that

My only wish would be to have another year in that fucking house

But you made a choice and now those memories rot in the back of my head

I don’t want to have to force myself to your door, cause now all I feel is

resentment

Are you even missing me at all?

I want to know

Are you even listening at all now?

It’s got me clawing at my skin

The tears will never hit the floor again

Over matters I cannot control

Does it matter if I can’t fill that hole?

Because I’d rather leave it empty, for when your hear needs to come home

I’ll keep the void as small, as the space between our doors

I’ll always be your little boy

With the smiling face you can remember but haven’t seen in years

I miss you father, my king of hearts

But I have to be the man I am

Even if we stray apart

Ik voel me vergeten, achtergelaten

In het kielzog van je pasgeboren leven

Er is zo'n afstand tussen ons

Het is zo moeilijk om dit te zeggen

Ik dwing mezelf niet om dit goed te maken

We hangen aan een draadje

We voelen ons allemaal op dezelfde manier

Verlangen naar dat perfecte verleden om zich te herhalen

We hebben een band gesmeed sinds onze geboorte, maar ik laat dit vervagen

Ik ben slechts een bijzaak van je herinneringen en alles wat we waren

We zaten en praatten

Dat is nu allemaal weg

Dus ik spleet de tak van de stengel en kijk hoe het dode lidmaat als veren naar beneden valt

de grond

De stappen waar ik in moest lopen, zijn weggespoeld

Dus ik loop alleen over deze kronkelige weg

Fuck de manier waarop de dingen zijn vandaag;

Ik mis je liefdevolle armen

Maar je hebt een bed gemaakt met een andere liefde en daar kan ik niet tegenop

Mijn enige wens zou zijn om nog een jaar in dat verdomde huis te hebben

Maar je hebt een keuze gemaakt en nu rotten die herinneringen in mijn achterhoofd weg

Ik wil mezelf niet naar je deur moeten dwingen, want nu voel ik alleen maar:

rancune

Mis je me überhaupt?

Ik wil het weten

Luister je nu überhaupt?

Het laat me aan mijn huid klauwen

De tranen zullen nooit meer de grond raken

Over zaken waar ik geen controle over heb

Maakt het uit of ik dat gat niet kan vullen?

Omdat ik hem liever leeg laat, voor als je oor thuis moet komen

Ik zal de leegte zo klein houden als de ruimte tussen onze deuren

Ik zal altijd je kleine jongen zijn

Met het lachende gezicht dat je je kunt herinneren, maar dat je in jaren niet hebt gezien

Ik mis je vader, mijn hartenkoning

Maar ik moet de man zijn die ik ben

Zelfs als we uit elkaar dwalen