Blossom - Mayfield

Where will you go

When you realize that I’m a lost hope?

I know that you know it

You try not to show it

It’s okay, I don’t blame you

I blame myself

My indecisions decide themselves

We fell in love so young, our roots became one and the same, but we’ll grow and

we’ll change

No matter what you do or where you go home to, you’ll have a home in my veins

I won’t bury you in my head

I won’t ever hold you back again

I’ve been so settled on not settling I’ve been settling for less

All my nerves are shutting down

All I’m left with is depression and this fucking emptiness

That I’ve allowed to take control

And I don’t know if I’m strong enough to even fucking let this

Go

Where will you go

When you realize that I’m a lost hope?

I know that you know it

You try not to show it

It’s okay, I don’t blame you

I blame myself

My indecisions

Decide themselves

Only I can get myself out of this mess

(Only I can get myself out of this mess)

'Cause I can’t leech off your confidence

Forever

I became the dead weight tethered to your feet

Dragging you further down here with me

I’ve been there for a while now

And as I’m sinking in, I bleed you out

But slow enough that you just cope with it

You’re finding comfort in the pain

I don’t want to keep you from what you deserve, I’m not worth it anyway

Where will you go

When you realize that I’m a lost hope?

I know that you know it

You try not to show it

It’s okay, I don’t blame you

I blame myself

My indecisions

Decide themselves

Leave

Just leave me here

I’ve shed the skin of who you love, who I was has disappeared

You won’t believe me

You see me through the painted glass

It’s what’s keeping us together, but how much longer can it last?

Waar ga je heen

Wanneer je je realiseert dat ik een verloren hoop ben?

Ik weet dat je het weet

Je probeert het niet te laten zien

Het is oké, ik neem het je niet kwalijk

Ik geef mijzelf de schuld

Mijn besluiteloosheid bepaalt zichzelf

We werden zo jong verliefd, onze wortels werden één en dezelfde, maar we zullen groeien en

we zullen veranderen

Wat je ook doet of waar je ook naartoe gaat, je hebt een thuis in mijn aderen

Ik zal je niet in mijn hoofd begraven

Ik zal je nooit meer tegenhouden

Ik heb zo genoegen genomen met niet genoegen te nemen dat ik genoegen heb genomen met minder

Al mijn zenuwen worden uitgeschakeld

Het enige wat ik overhoud is een depressie en deze verdomde leegte

Dat ik het heft in handen heb mogen nemen

En ik weet niet of ik sterk genoeg ben om dit zelfs maar te laten gebeuren

Gaan

Waar ga je heen

Wanneer je je realiseert dat ik een verloren hoop ben?

Ik weet dat je het weet

Je probeert het niet te laten zien

Het is oké, ik neem het je niet kwalijk

Ik geef mijzelf de schuld

Mijn besluiteloosheid

Zelf beslissen

Alleen ik kan mezelf uit deze puinhoop halen

(Alleen ik kan mezelf uit deze puinhoop halen)

Omdat ik je vertrouwen niet kan wegzuigen

Voor altijd

Ik werd het dode gewicht dat aan je voeten was vastgemaakt

Ik sleep je verder naar beneden hier met mij

Ik ben er al een tijdje

En terwijl ik wegzink, bloed ik je leeg

Maar langzaam genoeg om er gewoon mee om te gaan

Je vindt troost in de pijn

Ik wil je niet weerhouden van wat je verdient, ik ben het toch niet waard

Waar ga je heen

Wanneer je je realiseert dat ik een verloren hoop ben?

Ik weet dat je het weet

Je probeert het niet te laten zien

Het is oké, ik neem het je niet kwalijk

Ik geef mijzelf de schuld

Mijn besluiteloosheid

Zelf beslissen

Vertrekken

Laat me hier gewoon achter

Ik heb de huid afgeworpen van wie je liefhebt, wie ik was is verdwenen

Je zult me ​​niet geloven

Je ziet me door het beschilderde glas

Het is wat ons bij elkaar houdt, maar hoe lang kan het nog duren?