Via del Conservatorio - Massimo Ranieri

Mi ricordo una via,

un bambino giocava

era l’ora dell’ave maria

e una musica lass?

mi chiam?

sprofond?

nel mio cuore cantando

dentro l’anima.

Tu ragazzo non puoi

stare al conservatorio

devi dare ai tuoi sogni l’addio

c'?

bisogno anche di te figlio mio.

Cos?

disse mio padre quel giorno

mentre andavo via.

Un uomo va finch?

lo vuole iddio

ma tu ritornerai

lo so, ragazzo mio.

la musica un’anima?

non lo scordare mai.

No professore, addio…

Il mio cuore non fa dei ricordi un rosario

ma per caso dal conservatorio

passa un uomo e resta l?

a sentire una musica dolce morire

dentro l’anima.

Un uomo va

l?

dove vuole iddio

ma sempre porter?

un sogno antico?

mio.

Dentro di te la musica un anima?

non lo scordare mai.

No professore, addio…

Ik herinner me een manier,

een kind was aan het spelen

het was weesgegroetjes tijd

en een muziek daarboven?

mijn naam is?

ingestort?

in mijn hart zingen

binnen in de ziel.

Jij jongen kan niet

verblijf in de serre

je moet afscheid nemen van je dromen

c '?

Ik heb jou ook nodig, mijn zoon.

Wat?

zei mijn vader die dag

toen ik wegging.

Een man gaat zo ver als

God wil het

maar je komt terug

Ik weet het, mijn jongen.

muziek een ziel?

vergeet het nooit.

Geen professor, tot ziens...

Mijn hart maakt van herinneringen geen rozenkrans

maar toevallig van het conservatorium

een man gaat voorbij en blijft daar?

om zoete muziek te horen sterven

binnen in de ziel.

Een man gaat

L?

waar god wil

maar zal altijd brengen?

een oude droom?

mijn.

Is muziek een ziel in jou?

vergeet het nooit.

Geen professor, tot ziens...