Purissima Lucia - Massimo Ranieri

E maledetta sia la mia poesia,

o purissima Lucia.

Passata in fretta come un temporale per Lucia che non mi vuole, come una foglia

segue ogni vento, senza dolore e senza rimpianto, tra le sue braccia l’anima vola

senza un perch?.

I suoi capelli sono d’oro fino, ho imparato che amo il vino, dentro suoi occhi il mare dei diamanti, ma quanti sono i naviganti, tramonta il sole spegne piano le parole, il mare canta ma non canta come vuole, la luna va per le terrazze,

le persiane mentre ti viene a cercare.

Bella ma senza santi, per chi parte per chi viene, per chi non vuole metterti

catene, Bianca come una rosa, rosa bianca senza spine, bella solo per chi non lo sa, che per averti pagare dovr?, che per averti pagare dovr…

Dentro ai tuoi fianchi un fiume di poesia, o purissima Lucia.

Il tempo passa ed?

come le spose, per un poco son preziose, sulla tue gonna il tuo corpo si accende e non si sa prede e chi vende.

ma le tue ali soprail tuo

cielo non brucier?, tramonta il sole spegne piano le parole, se il mare canta,

canta solo quando vuole la luna va per le terrazze, le persiane ma io non ti vengo a cercare.

Bella ma senza santi, per chi sogna e per chi spera, bella se?

soltanto un’avventura.

Bianca come una rosa, rosa bianca senza spine, bella solo per chi non lo sa,

che per averti pagare dovr?, che per averti pagare dovr?.

(Grazie a Christina per questo testo)

En verdomme mijn poëzie,

of heel pure Lucia.

Het ging snel voorbij als een storm voor Lucia die mij niet wil, als een blad

volgt elke wind, zonder pijn en zonder spijt, de ziel vliegt in zijn armen

zonder een waarom?.

Haar haar is van fijn goud, ik heb geleerd dat ik van wijn houd, de zee van diamanten in haar ogen, maar hoeveel zeelieden zijn er, de zon gaat langzaam onder, de zee zingt maar zingt niet zoals ze wil, de maan gaat voor de terrassen,

de luiken als hij je komt zoeken.

Mooi maar zonder heiligen, voor degenen die vertrekken voor degenen die komen, voor degenen die je niet willen dragen

kettingen, Wit als een roos, witte roos zonder doornen, alleen mooi voor degenen die het niet weten, dat om u te moeten betalen ik zal moeten?, dat om u te laten betalen ik zal hebben ...

Binnen uw zijden een rivier van poëzie, of meest pure Lucia.

De tijd verstrijkt en?

als bruiden, voor een tijdje zijn ze kostbaar, op je rok licht je lichaam op en niemand weet prooi en wie verkoopt.

maar jouw vleugels boven de jouwe

de lucht zal niet branden, de zon gaat onder, langzaam dooft de woorden, als de zee zingt,

hij zingt alleen als hij wil de maan gaat naar de terrassen, de luiken maar ik kom je niet zoeken.

Mooi maar zonder heiligen, voor degenen die dromen en voor degenen die hopen, mooi als?

gewoon een avontuur.

Wit als een roos, witte roos zonder doornen, alleen mooi voor wie het niet weet,

dat om u te moeten betalen ik zal moeten?, dat om u te moeten betalen zal ik moeten?.

(Met dank aan Christina voor deze tekst)