Attimi - Massimo Ranieri

Attimi, momenti interminabili

La paura fisica di perdersi, di non trovarsi più

Come se calasse il buio nei miei occhi, all’improvviso

Attimi che non riesco a vincere

Sento che diventi irraggiungibile, proprio qui, davanti a noi

Mentre parli affascinata di qualcuno che non so

Ma è solo un passeggero male, tra un poco se ne andrà

Ma se vuoi capirmi guarda dentro te

Per una leggerezza, un innocente «Non lo so»

Sai, a volte scoppia il cuore, e non so più che cosa fare

Attimi, silenzi insostenibili

Quando non so più dove nascondermi, per poi farmi cercare

Oltre il vuoto che si è aperto tra di noi, per un sorriso

Ma dove ho sbagliato?

Chissà come avrò tradito mai

Quella stupida certezza di saperti solo mia

Cosa ho trascurato?

Cosa mi sarà sfuggito?

Non avevo messo in conto la mia umana gelosia

Ma è solo un passeggero male, tra poco se ne andrà

Ma se vuoi capirmi guarda dentro te

Per una leggerezza, un innocente «Non lo so»

Sai, a volte scoppia il cuore, e non so più che cosa fare

Attimi — attimi — attimi

Ma dove ho sbagliato?

Chissà come avrò tradito mai

Quella stupida certezza di saperti solo mia

Cosa ho trascurato?

Cosa mi sarà sfuggito?

Non avevo messo in conto la mia umana gelosia

Di questi attimi — attimi

(Grazie a Fabiana per questo testo)

Momenten, eindeloze momenten

De fysieke angst om te verdwalen, om jezelf nooit te vinden

Alsof er ineens duisternis in mijn ogen viel

Momenten die ik niet kan winnen

Ik voel dat het onbereikbaar wordt, hier, voor onze neus

Terwijl je gefascineerd praat over iemand die ik niet ken

Maar hij is gewoon een slechte passagier, hij zal binnenkort vertrekken

Maar als je me wilt begrijpen, kijk dan in jezelf

Voor een lichtheid, een onschuldig "ik weet het niet"

Weet je, soms barst het hart, en ik weet niet meer wat ik moet doen

Ondraaglijke momenten, stiltes

Als ik niet meer weet waar ik me moet verstoppen, om vervolgens gezocht te worden

Voorbij de leegte die tussen ons is ontstaan, voor een glimlach

Maar waar ging het mis?

Wie weet hoe ik ooit heb verraden

Die stomme zekerheid om te weten dat je alleen van mij bent

Wat heb ik over het hoofd gezien?

Wat zal ik gemist hebben?

Ik had geen rekening gehouden met mijn menselijke jaloezie

Maar hij is gewoon een slechte passagier, hij zal binnenkort vertrekken

Maar als je me wilt begrijpen, kijk dan in jezelf

Voor een lichtheid, een onschuldig "ik weet het niet"

Weet je, soms barst het hart, en ik weet niet meer wat ik moet doen

Momenten - momenten - momenten

Maar waar ging het mis?

Wie weet hoe ik ooit heb verraden

Die stomme zekerheid om te weten dat je alleen van mij bent

Wat heb ik over het hoofd gezien?

Wat zal ik gemist hebben?

Ik had geen rekening gehouden met mijn menselijke jaloezie

Van deze momenten - momenten

(Met dank aan Fabiana voor deze tekst)