Acero bianco - Massimo Ranieri

Era seduto vicino al fuoco

e parlottava con un vecchio amico

fuori faceva freddo e a poco a poco

veniva giù

la neve

aveva in mano un pezzo d’acero bianco

un legno duro quasi

quanto il tempo

ma lui paziente lo addolciva lento

davanti al fuoco col suo amico accanto

e ricordava il tempo antico e Berta

che filava

mentre là fuori faceva

freddo

e c’era un vento che portava via

quello che in terra non ha più radici

ce l’ha solo nella sua pazzia

poi prese un fiasco di rosso vero

quello che canta quando

scende in gola

e mette un tappo in bocca al tuo pensiero

ed il tuo cuore finalmente vola

prese l’armonica da otto bassi

che aveva lì

appoggiata sul camino

ed il suo viso cominciò a brillare

perché la vita fece capolino

in quei suoi occhi

a metà strada tra le stelle e il mare

suonò una tarantella

e bevve un altro bicchiere

addirittura poi si mise a ballare

balla fratello mio

e bevi queste lacrime di Dio

oh vita mia

dammi qualcosa per andare avanti

voglio un motivo vero

e non un alibi

perché di quelli ce ne sono tanti

balla fratello

non ti fermare

bevi tanto queste lacrime non sono amare

e dagli sotto con la tarantella

anche se dura

questa vita è bella

basta saperla bere

oh vita mia

dammi qualcosa per andare avanti

voglio un motivo vero

e non un alibi

perché di quelli ce ne sono tanti

balla fratello

non ti fermare

bevi tanto queste lacrime non sono amare

e dagli sotto con la tarantella

che anche se dura

questa vita è bella

basta saperla bere.

Hij zat bij het vuur

en praatte met een oude vriend

het was koud buiten en beetje bij beetje

het kwam naar beneden

de sneeuw

hij hield een stuk witte esdoorn vast

bijna hard hout

hoeveel tijd

maar hij verzachtte het langzaam langzaam

voor het vuur met zijn vriend aan zijn zijde

en herinnerde me de oude tijd en Bertha

dat spinde

terwijl hij daarbuiten deed

koud

en er was een wind die meevoerde

wat geen wortels meer heeft op aarde

hij heeft het alleen in zijn waanzin

nam toen een fles echt rood

wat zingt wanneer?

het gaat door de keel

en zet een stop in de mond van je gedachte

en je hart vliegt eindelijk

nam de mondharmonica van acht bassen

hij had daar

rusten op de open haard

en haar gezicht begon te stralen

omdat het leven eruit gluurde

in die ogen van haar

halverwege tussen de sterren en de zee

speelde een tarantella

en dronk nog een glas

zelfs toen begon hij te dansen

dans mijn broer

en drink deze tranen van God

oh mijn leven

geef me iets om door te gaan

Ik wil een echte reden

en geen alibi

vanwege die zijn er veel

dans broer

stop niet

drink zoveel deze tranen zijn niet bitter

en geef hem onder met de tarantella

ook al duurt het

dit leven is mooi

je moet alleen weten hoe je het moet drinken

oh mijn leven

geef me iets om door te gaan

Ik wil een echte reden

en geen alibi

vanwege die zijn er veel

dans broer

stop niet

drink zoveel deze tranen zijn niet bitter

en geef hem onder met de tarantella

dat zelfs als het duurt

dit leven is mooi

je moet alleen weten hoe je het moet drinken.