Снежная баба - Машина времени, Воскресение

Слепили бабу на морозе, руки, ноги, голова.

Она стоит в нелепой позе, ни жива и ни мертва,

А мне другой не надо нынче,

Пусть красивых в мире тыщи,

Нет ее белей и чище,

И другой такой не сыщешь,

Хоть ты тресни!

Ох, эта женщина веселая, большая, вся из снега.

Для любви ее душа, и ноги созданы для бега.

Я бегу с любимой рядом,

О как глаза ее ясны!

А я томлюсь под нежным взглядом,

Доживет ли до весны

Такая краля?

Ах весною станут немощны и тают наши зимние мечты.

И к нам тогда приходят девочки, с которыми на «ты»,

Берут нас теплыми руками

Вместе с нашими мечтами,

Как тисками, и ночами

Шепчут нам: «Останься с нами»,

Вот уж вряд ли!

Но не вечно наше лето и октябрь не умолим.

Ну конечно мы об этом не особенно грустим.

Нас очаруют и ослепят

Феи летних отпусков.

Ах, отчего ж они зимой не лепят

Снежных мужиков?!

Ze verblindden een vrouw in de kou, armen, benen, hoofd.

Ze staat in een absurde pose, noch levend noch dood,

En ik heb er vandaag niet nog een nodig,

Laat er duizenden mooie mensen in de wereld zijn,

Er is geen witter en schoner,

En je zult geen andere vinden zoals deze

Zelfs als je kraakt!

Oh, deze vrouw is vrolijk, groot, helemaal gemaakt van sneeuw.

Haar ziel is voor liefde en haar benen zijn gemaakt om te rennen.

Ik ren met mijn geliefde,

O, wat zijn haar ogen helder!

En ik kwijn weg onder een zachte blik,

Zal het overleven tot de lente?

Zo'n schat?

Oh, in de lente zullen onze winterdromen zwak worden en smelten.

En dan komen er meisjes naar ons toe, met wie op "jij",

Ze nemen ons met warme handen aan

Samen met onze dromen

Als een bankschroef, en 's nachts

Ze fluisteren ons toe: "Blijf bij ons",

Dat is het nauwelijks!

Maar onze zomer is niet voor altijd en we zullen oktober niet smeken.

Nou, daar zijn we natuurlijk niet erg verdrietig over.

We zullen gecharmeerd en verblind zijn

Zomervakantie feeën.

Oh, waarom schimmelen ze niet in de winter?

Sneeuwmannen?!