Звон - Воскресение

Звон, звон, звон, малиновые реки испокон вовеки.

Шел в руку сон, быль или небылица,

Дили-дили-дон-дон, а что не случилось, и что не случится.

Звон, звон, звон, будет - не разбудит.

Дальше - что там будет?

Смотрел на ладонь, глядя на дорогу

Дили-дили-дон-дон, далеко-далеко, пророку до Бога.

Звон, звон, звон, малиновые реки испокон вовеки.

Ходил на поклон, падал на ступени.

Все обиты пороги, в прах истерты колени.

Звон, звон, звон, окатил водою.

Справлюсь сам с собою.

Сяду на трон, венчаюсь на царство.

Дили-дили-дон-дон, ох, корона - не шапка и не лекарство.

Запалила искра, загудели колокола,

Залетела стрела в тихую обитель.

Пламенем пылает пожар, и спешит уберечь алтарь

Старый звонарь, ангел мой Хранитель.

Звон, звон, звон душу переполнил.

Всё, что смог, исполнил.

Клятва не стон, да песня как молитва,

Дили-дили-дон-дон,

Ох, на сердце крапива, да острая бритва.

Запалила искра, загудели колокола,

Залетела стрела в тихую обитель.

Пламенем пылает пожар, и спешит уберечь алтарь

Старый звонарь, ангел мой Хранитель.

Звон, звон, звон, малиновые реки...

Дили-дили-дон-дон... Звон...

Rinkelen, rinkelen, rinkelen, karmozijnrode rivieren sinds onheuglijke tijden.

Er was een droom in mijn hand, een waargebeurd verhaal of een fabel,

Dili-dili-don-dong, wat niet is gebeurd en wat niet zal gebeuren.

Bellen, bellen, bellen, het zal - u wordt er niet wakker van.

Volgende - wat zal er gebeuren?

Keek naar de palm, kijkend naar de weg

Dili-dili-don-don, ver, ver, de profeet tot God.

Rinkelen, rinkelen, rinkelen, karmozijnrode rivieren sinds onheuglijke tijden.

Ging buigen, viel op de trap.

Alle drempels zijn gestoffeerd, knieën zijn tot stof afgesleten.

Bellen, bellen, bellen, overgoten met water.

Ik kan het zelf regelen.

Ik zal op de troon zitten, ik zal met het koninkrijk trouwen.

Dili-dili-dong-dong, oh, de kroon is geen hoed of medicijn.

Een vonk ontstoken, de klokken luidden,

Een pijl vloog een stil klooster binnen.

Een vuur brandt met een vlam, en haast zich om het altaar te redden

Oude bel, mijn beschermengel.

Bellen, bellen, bellen vulde mijn ziel.

Alles wat hij kon doen, deed hij.

De eed is geen kreunen, maar het lied is als een gebed,

Dili-dili-don-don

Oh, brandnetels op het hart, en een scherp scheermes.

Een vonk ontstoken, de klokken luidden,

Een pijl vloog een stil klooster binnen.

Een vuur brandt met een vlam, en haast zich om het altaar te redden

Oude bel, mijn beschermengel.

Bellen, rinkelen, rinkelen, karmozijnrode rivieren ...

Dili-dili-dong-dong... Bellen...