Una Canzone Arresa - Marlene Kuntz

Tocchi le foglie al sole

(Che sempre invochi su di te)

Poggiata al ramo e nel cuore

Il desiderio ardente di attrarre la mia pietà

Dispieghi con passione

Sdegnose verità

Io abbasso gli occhi e geme

La pena che nascondo alla tua vista

C'è la brezza che disegna la tua infelicità

Fra le ortiche e questo pezzo di cielo

Sempre più invisibile, inviolabile

Racconti delusioni

E il tempo che non c'è più

È un libro fra le mani:

Lo leggi commovente in fiera dignità

«…gemma che effondi ardore

Anche se non lo sai

Io potrei darti amore…»

Da un varco scende il sole sul mio viso

Raak de bladeren aan in de zon

(Dat je altijd op je beroept)

Leunend op de tak en in het hart

Het brandende verlangen om mijn medelijden aan te trekken

Je ontvouwt je met passie

Minachtende waarheden

Ik kijk naar beneden en kreun

De pijn die ik verberg voor je zicht

Er is de bries die je ongeluk trekt

Tussen de brandnetels en dit stukje lucht

Meer en meer onzichtbaar, onschendbaar

Je vertelt over teleurstellingen

En de tijd die voorbij is

Het is een boek in jouw handen:

Je leest het bewegend in trotse waardigheid

«… Juweeltje dat je ijver uitstraalt

Ook als je het niet weet

Ik zou je liefde kunnen geven..."

Vanuit een opening valt de zon op mijn gezicht