Serrande Alzate - Marlene Kuntz

Il mio naso sulle tue palpebre

(serrande alzate)

Che non sanno se chiudere

La bottega in cui le fate

Hanno lo sguardo immoto

Sul dormire che non giunge

Il tuo fiato è un poco affannoso

Si disperde là

Dove vagheggi chissà

Quale fantasia perduta

O fiaba raccontata

Per avere il tuo sonno

Dalle tapparelle un bel sole

Riga di buonumore quel pulviscolo

Dentro sono avvinto e c'è amore

In groppi e batticuore: lo sentissi anche tu!

Il mio naso sulle tue palpebre

Le sfiora appena

E sa non farsi notare:

Fiuta forse il gusto d’arcano

Del tuo trasognare

Che oltrepassa ogni meta?

Metafisica è la tua intesa

Con ciò che mi sfugge

E posso solo ammirare

Molto fisica è la sorpresa

Di averne prova…

Ora che ho appreso a scrutare

Lievemente il sole è calato

E un nuovo taglio estende quelle strisce ridenti

Dentro sono avvinto e c'è amore

In groppi e batticuore: lo sentissi anche tu!

La mia culla è meraviglia esplosa

Non ti dondola, ma avvolge e ammanta

La mia culla è poesia ansiosa

Di svelarmi quello che ti incanta

Mijn neus op je oogleden

(luiken omhoog)

Die niet weten of ze moeten sluiten

De winkel waar je ze maakt

Ze hebben een roerloze blik

Over slaap die niet komt

Je adem piept een beetje

Het verspreidt zich daar

Waar dwaal je wie weet

Wat een verloren fantasie

Of verhaal verteld

Om te slapen

Een prachtig zonnetje door de luiken

Lijn dat stof in een goed humeur

Van binnen ben ik gebonden en is er liefde

In knopen en hartslag: je kon het ook voelen!

Mijn neus op je oogleden

Het raakt ze amper

En hij weet niet op te vallen:

Misschien ruikt hij de mysterieuze smaak

van je dromen

Wie gaat verder dan elk doel?

Metafysica is jouw begrip

Met wat mij ontgaat

En ik kan alleen maar bewonderen

Heel fysiek is de verrassing

Om bewijs te hebben...

Nu ik heb leren kijken

De zon ging een beetje onder

En een nieuwe snit verlengt die lachstrepen

Van binnen ben ik gebonden en is er liefde

In knopen en hartslag: je kon het ook voelen!

Mijn wieg ontplofte wonder

Het zwaait je niet, maar omhult en omhult je

Mijn wieg is angstige poëzie

Om mij te onthullen wat je betovert