Primo Maggio - Marlene Kuntz

Dunque: quel giorno la catturai al volo

Discendente dall’alto come un soffio ultraterreno

E mi circonfuse di luce in un baleno

Come un santo, Dio santo!

Ma dalla testa al suolo

E mi sembrava di sublimare

O almeno di uscirmene fuori dal normale

Era davvero come dileguare:

Collegai la spina e tutto divent speciale

Ero dentro la mia realt

Con un senso eccitato di morbida libert

Ero dentro la mia realt

E la vita nei pressi era solamente un’entit

Dunque quel giorno mi detti da fare:

Sentivo che dovevo meritare quel dono

Scrissi e riscrissi mirando all’unisono

Che mi intonasse con il tremito sonoro

Che mi faceva come sublimare

O almeno uscire fuori dal normale;

Che era davvero come un tintinnare

Di scosse gradite e dal ritmo un po' speciale

Ero dentro la mia realt

Con un senso eccitato di morbida libert

Ero dentro la mia realt

E la vita nei pressi era solamente un’entit

Ma il giorno seguente non mi piaceva niente

Tranne una frase giocosa ed eloquente

Diceva:

Dus: die dag ving ik het on the fly

Van bovenaf afdalen als een buitenaardse adem

En het vulde me in een flits met licht

Als een heilige, heilige God!

Maar van kop tot grond

En ik leek te sublimeren

Of in ieder geval om uit het gewone te komen

Het was echt alsof ik verdween:

Ik stopte in en alles werd speciaal

Ik was in mijn realiteit

Met een opgewonden gevoel van zachte vrijheid

Ik was in mijn realiteit

En het leven in de buurt was slechts een entiteit

Dus die dag had ik het druk:

Ik vond dat ik dat cadeau moest verdienen

Ik schreef en herschreef het richten in koor

Dat hij me afstemde met de sonore tremor

Waardoor ik sublimeerde

Of ga op zijn minst uit de gewone;

Dat was echt een jingle

Van welkome schokken en een ietwat speciaal ritme

Ik was in mijn realiteit

Met een opgewonden gevoel van zachte vrijheid

Ik was in mijn realiteit

En het leven in de buurt was slechts een entiteit

Maar de volgende dag vond ik niets leuks

Behalve een speelse en welsprekende zin

Het zei: