Il Sorriso - Marlene Kuntz

Sono entrato nel suo sorriso una sera grigio-scura e monotona

Il brusìo del mondo vociava qua e là, indistitno ed ignorabile

Stavo dietro a un pensiero dal passo sciancato e ci zoppicavo insieme ormai

Quando quella bellezza si è messa tra noi, ed ha acceso l’impensabile

Ed ora so ch’era la primavera (in un sorriso… rinascere…)

Dai mille fiori dei suoi modi amabili

E in quel calore e nella sua raggièra (in un sorriso… rinascere…)

Ho percepito che un sorriso ha una forza piena

Uhh, se il mondo lo sapesse

Uhh, se il mondo ne scoppiasse

Sono uscito dal suo sorriso che si era insinuata, carezzevole

La magìa di istanti di serenità pure ed immaginifica;

E l’uggiosaa andatura di quella sera inseguita dai fastidi miei

Ha ceduto il suo passo alla chiarità di un’intesa inesprimibile

Ed ora so ch’era la primavera (in un sorriso… rinascere…)

Dai mille fiori dei suoi modi amabili

E in quel calore e nella sua raggièra (in un sorriso… rinascere…)

Ho percepito che un sorriso ha una forza piena

E in quell’ebbrezza di fragranza vera (in un sorriso… rinascere…)

Ho ben capito che un sorriso può fare molto

Uhh, se il mondo lo sapesse

Uhh, se il mondo ne scoppiasse

Uhh, se una canzone avesse…

Ik liep haar glimlach binnen op een saaie, saaie grijze avond

Het geroezemoes van de wereld schreeuwde hier en daar, onduidelijk en onbegrijpelijk

Ik was op zoek naar een kreupele gedachte en strompelde er nu mee door

Toen die schoonheid tussen ons kwam en het ondenkbare deed ontbranden

En nu weet ik dat het lente was (in een glimlach ... herboren ...)

Van duizend bloemen van zijn beminnelijke manieren

En in die warmte en zijn stralen (in een glimlach ... herboren ...)

Ik voelde dat een glimlach volle kracht heeft

Uhh, als de wereld het wist

Uhh, als de wereld uitbreekt

Ik kwam uit haar glimlach die naar binnen was geslopen, strelend

De magie van momenten van pure en fantasierijke sereniteit;

En het sombere tempo van die avond achtervolgd door mijn ergernissen

Het heeft plaats gemaakt voor de helderheid van een onuitsprekelijk begrip

En nu weet ik dat het lente was (in een glimlach ... herboren ...)

Van duizend bloemen van zijn beminnelijke manieren

En in die warmte en zijn stralen (in een glimlach ... herboren ...)

Ik voelde dat een glimlach volle kracht heeft

En in die bedwelming van echte geur (in een glimlach ... herboren ...)

Ik begrijp dat een glimlach een lange weg kan gaan

Uhh, als de wereld het wist

Uhh, als de wereld uitbreekt

Uhh, als een liedje had...